Pojęcie dowodu prywatnego i dokumentu prywatnego w polskim procesie karnym
Abstrakt
The issues related to private evidence and documents in Polish criminal proceedings have for a long time been providing an impetus for many debates and disputes. In his text, the author analyses the opinions hitherto expressed in legal doctrine, and based on them he indicated how, in his opinion, the notions of “private evidence” and “private document” ought to be understood in accordance with the Code of Criminal Procedure. To this aim, he commences his consideration with an analysis of the notion of “evidence”, while stressing that it needs to be distinguished from such terms as “[a piece of] information” or “trace”. Further on, he discusses the distinction into “public [official]” and “private” evidence, and also presents his own definition of “private evidence” sensu stricto and sensu largo. Subsequently, the author proceeds to consider the notion of document in legal system, in particular in penal legal system, to eventually focus on the intended understanding of the notion of “private document” and the notion “reading aloud” included in Article 393 paragraph 3 of the Code of Criminal Procedure.
Słowa kluczowe
private evidence; private documents; reading aloud; information
Bibliografia
Literatura
Adamiak B., Borkowski J.: Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne. Warszawa 2014.
Błachut J.: Dokument jako przedmiot ochrony prawnokarnej. Warszawa 2011.
Boch B.: Charakter prawny opinii prywatnych w procesie karnym. „Zeszyty Prawnicze” 2018, nr 2.
Boch B.: Kilka uwag o dopuszczalności gromadzenia i wykorzystywania w procesie karnym dowodów prywatnych w świetle nowelizacji k.p.k.. „Wrocławskie Studia Sądowe” 2015, nr 2.
Bojańczyk A.: Dowód prywatny w postępowaniu karnym w perspektywie prawnoporównawczej. Warszawa 2011.
Bojańczyk A.: W kwestii dowodu z dokumentów prywatnych w procesie karnym. PiP 2004, nr 8.
Bucoń G.: Dopuszczalność gromadzenia i wykorzystywania „dowodów prywatnych” w procesie karnym. PS 2009, nr 7–8.
Cieślak M.: Polska procedura karna. Podstawowe założenia teoretyczne. Warszawa 1984.
Cieślak M.: Zagadnienia dowodowe w procesie karnym. T. I. Warszawa 1955.
Dudka K.: Dopuszczalność tak zwanych dowodów prywatnych a realizacja zasady prawdy. W: Zasada prawdy materialnej. Materiały z konferencji (Krasiczyn 15–16 października 2005 r.). Red. Z. Sobolewski, G. Artymiak. Kraków 2006.
Gaberle A.: Dowody w sądowym procesie karnym. Teoria i praktyka. Warszawa 2010.
Grzegorczyk T.: Dowody w procesie karnym. Warszawa 1998.
Grzegorczyk T., Tylman J.: Polskie postępowanie karne. Warszawa 2014.
Kardas P.: Dowody publicznej (urzędowe) a dowody prywatne. W: Obrońca i pełnomocnik w procesie karnym po 1 lipca 2015 r. Red. P. Wiliński. Warszawa 2015.
Kardas P.: Podstawy i ograniczenia przeprowadzania oraz wykorzystywania w procesie karnym tzw. dowodów prywatnych. Pal. 2015, nr 1–2.
Kardas P.: Pozaprocesowe czynności obrońcy a tzw. dowody prywatne w świetle nowelizacji procedury karnej. Pal. 2014, nr 9.
Klejnowska M.: Dowód, ślad, informacja – wyjaśnienie znaczenia pojęć w procesie dowodzenia w sprawie karnej. W: Węzłowe problemy procesu karnego. Red. P. Hofmański. Warszawa 2010.
Kmiecik R.: Dokumenty prywatne i ich „prywatne gromadzenie” w sprawach karnych. PiP 2004, nr 5.
Kmiecik R.: Procesowe aspekty zabezpieczania i utrwalania przydatnych dowodowo śladów kryminalistycznych. W: Nauka wobec przestępczości. Księga ku czci Profesora Tadeusza Hanauska. Red. J. Błachut, M. Szewczyk, J. Wójcikiewicz. Kraków 2001.
Knoppek K.: Dokument w procesie cywilnym. Poznań 1993.
Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Red. J. Giezek. Warszawa 2012.
Kodeks karny. Część szczególna. T. II: Komentarz do artykułów 222–316. Red. A. Wąsek, R. Zawłocki. Warszawa 2010.
Kodeks karny. Komentarz. Red. M. Filar. Warszawa 2014.
Kodeks karny. Komentarz. Red. R.A. Stefański. Warszawa 2015.
Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Red. J. Skorupka. Warszawa 2015.
Kwiatkowski Z.: Dowód prywatny w projekcie zmian KPK. „Kwartalnik Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury” 2012, nr 3.
Kwiatkowski Z.: Przeprowadzanie dowodu z dokumentu w polskim procesie karnym. W: Wokół problematyki dokumentów. Księga pamiątkowa dedykowana Profesorowi Antoniemu Felusiowi. Red. T. Widła. Katowice 2005.
Lang W., Wróblewski J., Zawadzki S.: Teoria państwa i prawa. Warszawa 1986.
Leżak K.: Możliwość wykorzystania przez organy procesowe w procesie karnym „dowodu” uzyskanego w sposób sprzeczny z ustawą oraz konsekwencje procesowe jego przeprowadzenia. Uwagi na marginesie wyroku Sądu Najwyższego z 16 października 2012 r. (V KK 414/11). „Wrocławskie Studia Sądowe” 2013, nr 2.
Mały słownik języka polskiego. Red. S. Skorupka, H. Auderska, Z. Łempicka. Warszawa 1968.
Nowak T.: Dowód z dokumentu w polskim procesie karnym. Warszawa 1982.
Nowicki K.: Wybrane zagadnienia dotyczące możliwości wykorzystania dokumentów prywatnych w procesie karnym. W: Węzłowe problemy procesu karnego. Red. P. Hofmański. Warszawa 2010.
Ochman P.: Spór o pojęcie dokumentu w prawie karnym. PiP 2009, nr 1.
Postępowanie karne. Część ogólna. Red. J. Skorupka. Warszawa 2012.
Prawo dowodowe. Zarys wykładu. Red. R. Kmiecik. Warszawa 2008.
Skorupka J.: O sprawiedliwości procesu karnego. Warszawa 2013.
Słownik języka polskiego. Tom piąty: Nie-Ó. Red W. Doroszewski. Warszawa 1963.
Śliwiński S.: Polski proces karny przed sądem powszechnym. Zasady ogólne. Warszawa 1959.
Taracha A.: Dokument jako dowód rzeczowy. W: Nauka wobec prawdy sądowej. Księga pamiątkowa ku czci Profesora Zdzisława Kegla. Red. R. Jaworski, M. Szostak. Wrocław 2005.
Waltoś S., Hofmański P.: Proces karny. Zarys systemu. Warszawa 2016.
Widacki J.: Kryminalistyka. Warszawa 2012.
Wokół problematyki dokumentów. Księga pamiątkowa dedykowana Profesorowi Antoniemu Felusiowi. Red. Widła. Katowice 2005.
Wprowadzenie do nauk prawnych. Leksykon tematyczny. Red. A. Bator. Warszawa 2012
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).
