Odpowiedzialność redaktora za przestępstwo prasowe (art. 49a)


Abstrakt

The main aim of the article is to discuss the issue of the liability of an editor for a press offence, according to Article 49a of the press law. The analysis begins with a historical overview which shows the evolution of liability for offences committed in print by press outlets. To this end, the author introduces the concepts of the right of anonymity or the responsible editor. These two institutions, characteristic of the interwar period, performed two extremely different functions. The former allowed to conceal the identity of the author of the printed material, while the latter was instituted in order to ensure that the victims were sufficiently protected. The analysis of the current provisions of the press law showed that the legislator introduced two separate legal definitions: that of an editor and that of an editor in chief. The following part of the article discusses those two categories in more detail, paying particular attention to the decoding of their definitions as introduced in the press law from a practical standpoint. Moreover, it has been emphasized that each editor in chief is also
an editor, but not vice versa, since some regulations are addressed specifically to the editor in chief. Bearing in mind that assigning liability for a press offence is dependent on determining the moment from which a person can be considered an editor in chief, the author discusses the registration system for journals and periodicals. As a result, the author determines three distinct periods of time which determine the possibility of considering a particular person as an editor in chief. The last part of the article is devoted to the rules and circumstances of prosecution of the editor for publishing a press article. The author points to the differences which stem from assuming a different subject party of the offence. In the cases of assuming negligence, it results in liability under Article 49a of the press law, whereas in the cases of assuming intentionality results in liability for an intentional offence of another type committed in complicity.


Słowa kluczowe

press law; press offence; right of anonymity; editor in chief; journalist

Literatura

Cyprian T.: Prawo prasowe. Poznań 1939.

Czarny-Drożdżejko E.: Przestępstwa prasowe. Warszawa 2013.

Ferenc-Szydełko E.: Prawo prasowe. Komentarz. Warszawa 2010.

Prawo karne materialne. Część ogólna. Wyd. 3. Red. M. Mozgawa. Warszawa 2011.

Prawo mediów. Red J. Barta. Warszawa 2005.

Sobczak J.: Prawo prasowe. Komentarz. Warszawa 2008.

Syldatk Ł.: Komentarz do art. 7 Prawa prasowego. W: Prawo prasowe. Komentarz. Red. B. Kosmus, G. Kuczyński. Warszawa 2011.

Zaremba M.: Prawo prasowe. Ujęcie praktyczne. Warszawa 2007.

Orzecznictwo

Uchwała SN z dnia 28 października 1993 r., I KZP 22/93. OSNKW 1993, nr 11–12, poz. 70.

Wyrok SN z dnia 28 września 2000 r., V KKN 171/98. OSNKW 2001, nr 3–4, poz. 31.

Postanowienie NSA z dnia 21 stycznia 1997 r., II SA/Kr 1677/96.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lutego 2009 r., II SA/Wa 1570/08. LEX nr 519829.

Wyrok SA w Gdańsku z dnia 2 czerwca 2010 r., I ACa 382/10. LEX nr 653710.

Pobierz

Opublikowane : 2017-12-10


KosmatyP. (2017). Odpowiedzialność redaktora za przestępstwo prasowe (art. 49a). Problemy Prawa Karnego, 27(1), 119-131. https://doi.org/10.31261/PPK.2017.01.05

Piotr Kosmaty 
Krajowa Szkoła Sądownictwa i Prokuratury Prokuratura Regionalna w Krakowie  Polska




Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.

1. Licencja

Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.

2. Oświadczenie Autora

Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.

Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.

UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).

3. Prawa użytkownika

Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.

4. Współautorstwo

Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.

Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).