Artykuł przybliża osobę i dzieło światowej sławy katolickiego biblisty Rudolfa Schnackenburga. Urodzony w Katowicach, dorastał w Legnicy, wykształcenie teologiczne zdobył na Uniwersytecie Wrocławskim. Uczeń Wilhelma Maiera (doktorat i habilitacja). Pracował na uniwersytecie w Monachium, w Dillingen, Bambergu oraz przez 25 lat w Würzburgu. Był współtwórcą „biblijnej szkoły würzburskiej”. Autor ponad 40 książek i 160 artykułów. Znawca czwartej ewangelii i listów św. Jana oraz eklezjologii, chrystologii i etyki Nowego Testamentu. Współredagował Teologiczny Komentarz do Nowego Testamentu wydawnictwa Herder (HThKNT ), ekumeniczny Komentarz Ewangelicko-Katolicki do Nowego Testamentu (EKK ) oraz biblijny periodyk „Biblische Zeitschrift”. Uczestnik Kongresu Biblijnego w Krakowie w 1972 roku. Należy do biblistów, którzy przyczynili się do uwolnienia biblistyki katolickiej z antymodernistycznych uprzedzeń wobec metody historyczno-krytycznej i wprowadzili ją na poziom pozwalający nawiązać konstruktywny dialog z egzegezą protestancką. Benedykt XVI nazwał go najwybitniejszym niemieckojęzycznym egzegetą XX wieku.