Cechą spotykanej dziś antykultury są ataki na małżeństwo i rodzinę. Mają one charakter negacji rodziny i prób jej wielorakiej destrukcji. W artykule zostają przedstawione główne źródła tych destruktywnych oddziaływań. Treść pierwszego paragrafu ukazuje błędne filozofie człowieka i utopie niszczące rodzinę. Omówione są tu filozoficzne modele humanistyczne, w których można znaleźć uzasadnienia potrzeb właściwej formacji do odpowiedzialności w życiu osobistym i rodzinnym oraz filozoficzne modele pragmatyczne, które przeważnie nie zajmują się potrzebami życia rodzinnego i wprost nie zamierzają szkodzić jego rozwojowi. Drugi paragraf przedstawia ataki ma małżeństwo i rodzinę pod względem deformacji i manipulacji prawnej. Treścią trzeciego paragrafu są media. Media potrafią też wyrządzić poważną szkodę rodzinom, prezentując niewłaściwą, a nawet wypaczoną wizję życia, rodziny, religii i moralności. W przekazie informacji w jakiejkolwiek
formie należy zawsze kierować się etyczną zasadą poszanowania prawdy i godności człowieka. W paragrafie czwartym autor przedstawia ataki na chrześcijańskie wychowanie. Są one częścią antypedagogiki. Są one też przejawem ataków na chrześcijaństwo, a w Polsce na rodzinę katolicką i wychowanie katolickie.
English
Język Polski