Ekonomia doświadczeń (wrażeń, przeżyć, emocji itp.) jest częścią szerszego syndromu zjawisk: w wymiarze kulturowym jest częścią estetyzacji (kulturalizacji) rzeczywistości, w wymiarze ekonomicznym jest składnikiem kapitalizmu kognitywnego. Estetyzacja rzeczywistości polega na zastępowaniu pierwotnej funkcji instrumentalno-praktycznej przez funkcję semiotyczno-symboliczną. Estetyzacja przejawia się w muzeifikacji i teatralizacji instrumentalno-praktycznych obiektów i czynności życia codziennego. Estetyzacja prowadzi do rozszerzania się zakresu kultury (ikonosfery), która z odrębnej dziedziny świata społecznego staje się wszechobecną jego cechą (jedność społeczno-kulturowa). W kapitalizmie kognitywnym ekonomia doświadczeń stanowi część procesu dematerializacji pracy i produkcji.