https://doi.org/10.31261/PPPM.2010.06.08
Jak słusznie podkreślono w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 października 2009 r., C‑133/08, rozszczepienie statusu kontraktowego zdefiniowanego w art. 4 ust. 1 zdanie 2 Konwencji rzymskiej może nastąpić jedynie wyjątkowo i tylko w sytuacji, gdy część umowy może być traktowana jako autonomiczna w stosunku do pozostałej części umowy. Autor zauważa, że rola zwrotu «część umowy» zawartego w art. 4 ust. 1 zdanie 2 i art. 3 ust. 1 zdanie 3 Konwencji jest odmienna. Potwierdza to kontekst tych zwrotów. W pierwszej z wymienionych powyżej reguł zwrot ten jest powiązany ze zwrotem «wyjątkowo». Druga ze wspomnianych reguł dotyczy dopuszczalności rozszczepienia umowy. Zgodnie z art. 3 ust. 1 zdanie 3 strony mogą więcej, niż może uczynić sędzia stosujący art. 4 ust. 1 zdanie 2 Konwencji. Autor przychyla się do stanowiska Trybunału, że sąd w procesie poszukiwania prawa właściwego powinien zawsze dążyć do oparcia się na domniemaniach zawartych w art. 4 ust. 2—4 Konwencji. Niemniej jednak, gdy umowa wykazuje ściślejszy związek z innym państwem niż państwo wskazane przez domniemanie, sąd zgodnie z art. 4 ust. 5 zdanie 2 może zastosować prawo tego innego państwa. Pozytywnie oceniono interpretację art. 4 ust. 4, która dopuszcza zastosowanie tej reguły do umowy czarteru. Za zbyt daleko idącą uznano tezę nr 2 orzeczenia, która stanowi, że w procesie poszukiwania prawa właściwego dla autonomicznej części umowy należy zawsze stosować art. 4 ust. 1 zdanie 2 Konwencji. Zdaniem autora autonomiczna część umowy może posiadać cechy, które uzasadniałyby zastosowanie jednego z domniemań z art. 4 ust. 2—4 Konwencji. Wreszcie, w procesie poszukiwania prawa właściwego dla umowy przewozu, gdy przesłanki domniemania z art. 4 ust. 4 zdanie 2 nie są spełnione — należy zastosować art. 4 ust. 2 Konwencji.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).
Tom 6 (2010)
Opublikowane: 2010-06-30
10.31261/PPGOS
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
English
Język Polski