Abstract

PROBLEM SIEROCTWA W UTWORACH
WIKTORA ASTAFIEWA I SAINA MURATBEKOVA

Streszczenie

W artykule analizowany jest problem sieroctwa. Jako material egzemplifikacyjny posłużyły utwory Ostatni pokłon (Последний поклон) rosyjskiego pisarza Wiktora Astafiewa i Gorzki zapach piołunu (Горький запах полыни) kazachskiego pisarza Saina Muratbekowa. Wiktor Astafiew i Sain Muratbekow należą do tego tragicznego pokolenia, które w młodości doświadczyło wojny i zna związany z tym ból. Obaj pisarze przeszli trudną szkołę życia — głodne dzieciństwo na wsi, sieroctwo, pobyt w domu dziecka. Analizowane tu utwory można odczytywać jako wezwanie do życia w miłości, współodczuwania cierpienia i przestrzegania przykazań.

Mira Kanafina

ORPHANHOOD IN VIKTOR ASTAFYEV’S AND SAIYN MURATBEKOV’S WORKS

Summary

In this article we have scrutinized the theme of orphanage on the materials of Russian and Kazakh writers Victor Astafyev (The last bow) and Saiyn Muratbekov (The smell of wormwood). Astafyev and Muratbekov are representatives of that genereation who face the war in their youth. Therefore the theme of war introduced the pain of the writers. The writers passed through the hard circumstances: they starved in their childhood, they were orphans, lived in orphanages. Astafyev’s The last bow and Muratbekov’s The smell of wormwood can be considered as call for love, compassion and observance of Christianity commandments.