https://doi.org/10.31261/WSN.2024.24.09
W artykule omówiono transformacje, jakie przeszła ukraińska społeczność Świadków Jehowy po akcji deportacyjnej „Północ” (lub „Trójka”) w latach 1951-1955, na przykładzie wspólnoty wyznaniowej obwodu lwowskiego Ukraińskiej SRR. Zmiany strukturalne, które nastąpiły wskutek deportacji większości rodzin wierzących na północny wschód Związku Radzieckiego oraz wskutek aresztowania mężczyzn pełniących funkcje przywódcze i kultowe w wyznaniu, doprowadziły do wielu zmian w praktykach religijnych, do komplikacji przywództwa społeczności, ograniczyły zakres pracy i skomplikowały działalność wydawniczą, ale nie powstrzymały działalności Świadków Jehowy w regionie. Przeanalizowane materiały archiwalne MGB i KGB zawierają informacje i dane o operacjach specjalnych, planach i działaniach państwa w celu zwalczania podziemia religijnego Świadków Jehowy, o agenturalnej pracy, o próbach uzasadnienia polityki represyjnej sowieckiego reżimu totalitarnego. W wyniku eksmisji wyznanie Świadków Jehowy nie zniknęło w obwodzie lwowskim, a plan przechwycenia przywództwa wspólnoty się nie powiódł. Zwolennikom grupy religijnej udało się samodzielnie zorganizować i opracować strategie przetrwania w podziemiu religijnym.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Tom 19 Nr 24 (2024)
Opublikowane: 2025-01-31
English
Język Polski