Poniższy artykuł koncentruje się na koncepcji czasu w pismach Efrema Syryjczyka, teologa z IV wieku, uważanego za najbardziej niezwykłego poetę-teologa epoki Ojców Kościoła. Po wprowadzeniu podstawowego rozróżnienia na czas historyczny i czas święty, rozważania skupiają się na analizie przykładów obrazujących, jak Efrem pojmuje czas w kontekście Bożej aktywności wobec człowieka w sytuacji, gdy wydarzenia rozłożone w długim okresie zbiegają się w pojedyncze (wydarzenie).
W dalszej części artykułu podejmuje się próbę analizy możliwości wejścia przez człowieka w rzeczywistość czasu świętego. Wedle wizji Efrema taki koncept zakłada stałą synergię pomiędzy Bogiem a człowiekiem, czyli, co za tym idzie, prawdziwe zaangażowanie tego drugiego. W ramach takowej próby rozważa się szczególnie misterium Męki Chrystusa, dzięki której ludzkość może uzyskać dostęp do innego poziomu poznawczego. W dalszych rozważaniach techniczny termin klucz staje się użytecznym narzędziem umożliwiającym spełnienie założonego celu. Konkluzją artykułu jest twierdzenie, że sakramentalne życie Kościoła, zwłaszcza Eucharystia, jest u-obecnieniem tego, co wydarzyło się na Golgocie, stając się tym samym widzialnym elementem czasu świętego, który może być doświadczany w życiu, w ramach czasu historycznego.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Tom 50 Nr 1 (2017)
Opublikowane: 2017-06-30
English
Język Polski