L'auteur démontre l'insuffisance de toute conception naturaliste du droit ecclésiastique, qui ne verrait la fonction du droit que comme garantie de l'ordre social et régulation de la vie de l'Église conçue comme société naturelle. Cette conception naturaliste du droit ecclésiastique s'est répandue à partir de définitions généralement reçues du droit ecclésiastique, qui veulent que le droit soit un recueil de prescriptions qui définissent les relations entre l'Église et ses membres, et des membres entre eux, comme aussi avec ceux qui ne sont pas membres de l'Église. Certains auteurs insistent spécialement sur cet aspect en disant qu'il s'agit seulement de l'observance de l'ordre extérieur. Cette conception du droit pouvait ne pas étonner dans la deuxième moitié du XIX siècle, alors qu'on envisageait l'Église ratione status. Même maintenant, certains canonistes contemporains, engagés dans la réforme du droit ecclésiastique, ne voient dans le droit qu'un postulat de la vie sociale. On ne peut maintenir une telle conception du droit devant la question posée par St. Paul: est-ce que le droit sauve l'homme?
L'auteur se met en devoir de démontrer la thèse du caractère transcendental du droit ecclésiastique et de son rôle salvifique. Il y arrive, dans l'article, 1) en montrant la valeur juridique de l'ordre moral dans l'Église, 2) en tirant les conséquences de l'acceptation par l'Église du mot "canonique" pour définir son droit, 3) en se rapportant à la signification qu'ont dans le droit ecclésiastique: l'équité canonique, la possibilité de l'épiquie et l'institution des dispenses. Ces institutions prouvent que le droit canonique ne dépend pas du principe de l'ordre social, mais du principe suprême du salut des âmes.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).
Tom 6 (1973)
Opublikowane: 2021-03-10
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
English
Język Polski