Wyniki wyszukiwania

Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

Lumen gentium – historia, idee, program odnowy Kościoła

Przemysław Sawa

Język: PL | Data publikacji: 31-12-2015 | Abstrakt | s. 283-303

Sobór Watykański II stał się ważnym światłem dla Kościoła w jego wewnętrznej odnowie oraz w ukierunkowaniu na wielowymiarowy świat. Wyrażają to 4 konstytucje, 9 dekrety i 3 deklaracje. Konstytucja Lumen gentium ukazuje Kościół w następujących kategoriach: misterium, sakrament zbawienia, Lud Boży, rzeczywistość boskoludzka, hierarchiczno-charyzmatyczna, o różnych stanach na drodze ku eschatologicznemu spełnieniu, gdzie ikoną wierzących jest Maryja. Sobór pokazał też ważną rolę świeckich w tożsamości Kościoła. Ta nowa wizja nie była jedynie kosmetyczną zmianą formy wyrażania treści wiary, lecz nowy samorozumieniem Kościoła, zakorzenionym na gruncie biblijnym i patrystycznym. Jednocześnie pewne kwestie domagają się dalszego pogłębienia i dookreślenia: relacja urząd Piotrowy a kolegium biskupów, kolegialność biskupów, relacja urząd a charyzmat w praktyce, forma odpowiedzialności świeckich w Kościele.
Sobór Watykański II odważnie pokazał, że realną jest zasada Ecclesia semper reformanda. Kościół prowadzony przez Ducha Świętego przemienia się, udoskonala, nawraca, odrzuca to, co nie jest istotą wiary, a jedynie ludzką formą, dobrą w konkretnym czasie i miejscu. Nie ma więc zgody na rewolucję, ale na oczyszczanie i rozwój.

2015-12-31



Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

Niektóre wnioski prawne dotyczące Kościoła wynikające z konstytucji „Lumen gentium”

Remigiusz Sobański

Język: PL | Data publikacji: 31-12-1968 | Abstrakt | s. 81-91

De persona iuridica loquimur, cum scientiae iuridicae subiectum iuris non solummodo hominem individuum sed etiam alia entia quae personae morales seu iuridicae vocantur, agnoscant. Demonstratur quo sensu de personalitate iuridica Ecclesiae dicendum sit. Constitutio Lumen gentium terminologia iuridica non utitur, sed patefacit nobis Ecclesiam ut populum Dei, qui unam profitetur fidem, participat in Christi munere sacerdotali et prophetico et est universis et singulis sacramentum visibile salutifere unitatis. Populus ille, subsistens in Ecclesia catholica, est subiectum iurium et obligationum. Iura haec et obligationes ordinis sunt supernaturalis, ideo personalitas iuridica Ecclesiae est etiam ordinis supernaturalis, ad intra. Constitutio Lumen gentium praemissa theologica pro personalitate iuridica Ecclesiae demonstranda nobis praebet et etiam solida fundamenta theologica existentiae iuris ecclesiastici in novam lucem ponit.

1968-12-31



Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

Winny krzew w Ewangelii św. Jana (15,1-11). Stan badań nad perykopą i jej tekst

Stanisław Pisarek

Język: PL | Data publikacji: 31-12-1969 | Abstrakt | s. 19-30

Le fait que Paul VI ait cité la péricope sur la vigne dans son discours à l'ouverture de la deuxième session de Vatican II (29. 9. 1963), le fait aussi que cette péricope ait trouvé sa place dans la Constitution sur l'Église (Lumen Gentium, ch. I, n. 6), témoigne de son actualité et de sa valeur théologique. Le contenu théologique de cette péricope présente, en effet, un immense intérêt.
L'auteur fait remonter son examen des études sur ce passage de St. Jean (15, 1-11 (17)) jusqu'au Concile de Trente, qui lui aussi s'en est refeéré à cette péricope dans le Décret sur la grâce et la justification. Il analyse dans l'article les travaux de: J. Cornarius, Theologia vitis viniferae, Heidelberg 1614; K. Leonardi (J 15 dans l'histoire des arts); A. Lesch et W. F. Wiles (J 15 dans la patristique); les articles de A. Colunga, J. Leal, H. Van den Bussche, B. Schwank, A. Jaubert, et l'ouvrage de vulgarisation de J. Conrad. Ces études n'épuisent pas le contenu théologique de J 15, 1-11. Dans la patristique, la comparaison de la véritable vigne se rapportait à l'humanité du Christ.
L'auteur de l'article estime résolu le problème historicoreligieux de l'image de la vigne (Ancien Testament). Par contre le contenu théologique de l'image de la vigne (J 15, 1. 4. 5), ainsi que les idées qu'elle renferme (immanence, fructification, disciple, joie), sont encore pleins de problèmes. L'auteur essaie de les résoudre par la méthode philologico-exégétique (analyse philologique des termes, comparaison avec les lieux parallèles). De cette façon, il s'efforce de préciser le contenu des idées susdites dans le cadre du discours imagé de la vigne et fournir le sens théologique de tout le passage. L'image et les idées qu'elle renferme, ont une place très importante dans la théologie de St. Jean. A la fin de la première partie de l'article, un schéma indique la place qu'occupent dans l'ensemble les questions analysées dans l'article.
Dans la seconde partie de l'article, l'auteur analyse les problèmes liés au texte lui-même. Il parle donc de l'étendue de cette péricope, étant donné que l'on discute sur le nombre de versets qu'elle renferme. Les versets 1 à 17 de ce chapitre de St. Jean forment une unité littéraire. On y trouve le même thème de l'union du Christ avec les fidèles (v. 1-11), et de leur union entre eux (v. 12-17). On y trouve les mêmes notions imagées, en particulier l'expression „ménein én" et „karpòn férein". Malgré son unité littéraire, la péricope de J 15, 1-17 contient deux thèmes différents: le premier (v. 1-11), où il est question de la nécessité de l'union des disciples avec Jésus, et le second (v. 12-17), où l'on parle des conditions qui rendent possible ce genre d'immanence, comme aussi de l'union des disciples du Christ entre eux. Cette différence des points de vue dans l'analyse du discours de la vigne et des sarments constitue la raison qui fait restreindre cette étude à la première partie de la métaphore, dont la seconde partie n'est que l'explication, et le développement. Le bien-fondé de la subdivision tripartite de la péricope (1-8, 9-11, 12-17) est clair.
La seconde partie de l'article comporte la traduction de J 15, 1-11 avec la critique du texte donnée en note.

1969-12-31



Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

Znaczenie nauki o charyzmatach Soboru Watykańskiego II dla kanonistyki

Paweł Buchta

Język: PL | Data publikacji: 31-12-1981 | Abstrakt | s. 151-163

Die Bedeutung der Charismen im Leben der postkonziliaren Kirche wurde zu einem sehr aktuellen Problem der Gegenwart.
Das Konzil hat keine Definition der Charismen erarbeitet — es bediente sich der beschreibenden Methode. Nach Lumen Gentium wird das Wirken des hl. Geistes in der Kirche von drei Grundsätzen bestimmt, und zwar des Gewöhnlichen, des Vielfältigen und des Universalem.
Im Lichte dieser Lehre muss man die Bedeutung der Charismen im christlichen Leben untersuchen.
Sie bilden die Grundlage der spezifischen Aktivität der Gläubigen in der Kirche, die sich nach dem Grundsatz der Einheit und der Ordnung richten soll.
Aus der Analyse des Verhältnisses zwischen Kirchenrecht und Theologie, bei der man die charismatische Wirklichkeit in Betracht zieht, ergeben sich theologische Probleme, deren Erwägung zum Postulat der Harmonisation der rechtlichen und charismatischen Ordnung führt. Es ist das Problem mit dem sich gegenwärtig L. de Echeverria, P. Lombardia, R. Sobański, M. Żurowski beschäftigen.

1981-12-31



Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

„Consortium totius vitae” (kan. 1055 § 1). Terminologiczna recepcja nauki Soboru Watykańskiego II o małżeństwie

Andrzej Pastwa

Język: PL | Data publikacji: 05-10-2023 | Abstrakt | s. 354–366

Aus dem Lesen der Pastoralkonstitution Gaudium et spes (Art. 47–52) und der Kirchenkonstitution Lumen gentium (Art. 11) tritt ein ganzheitliches Bild der Ehe hervor, das immer noch in Erstaunen versetzt wegen seines Reichtums an theologischen (personalethischen, kirchlich-gemeinschaftlichen, sowie soteriologischen) Inhaltes. Mit Vorbedacht konzentriert sich die eheliche Doktrin heute auf die Formel: „intima communitas vitae et amoris” (Ehe), dessen spezifische Kulmination die „ecclesia domestica” (christliche Familie) ist. Eine Brücke, die semantische Gebiete der beiden Realitäten einander klammert, ist der Begriff des Ehe-Bundes („foedus”). Eben solche pastorale Wahrheit über die Ehe beabsichtigte die Codex-Reformkommission abzugeben. Es ist zu bestätigen, dass die Anwendung der traditionellen römischen Formel: „consortium totius vitae” zusammen mit dem „matrimoniale foedus” vollkommen begründet ist. Durchforschung des Prozesses der Kodifizierung gibt einen Grund zu behaupten, dass um das Wesen der Ehe besser zu identifizieren – im Zusammenhang mit dem gegenseitigen Sich-Schenken der Brautleute zur Verwirklichung der natürlichen Zwecke, das Wohl der Ehegatten und die Zeugung und Erziehung von Nachkommenschaften – scheint es zutreffend zu sein, nicht nur den Sinn vom „consortium”- Begriff zu ergründen, sondern auch vom „communio”- Begriff.

2023-10-05



Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

Sprawozdanie z konferencji: „Stary czy nowy Kościół? Próba oceny po 50 latach Lumen gentium i Gaudium et spes w świetle kolejnych wypowiedzi Magisterium Kościoła, teologii, duszpasterstwa”

Magdalena Jóźwik

Język: PL | Data publikacji: 31-12-2014 | s. 486-488

2014-12-31



Czasopismo: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne

RADA KONFERENCJI EPISKOPATÓW EUROPY JAKO ŹRÓDŁO NAUCZANIA SPOŁECZNEGO KOŚCIOŁA. HISTORYCZNE POCZĄTKI I FUNDAMENT TEOLOGICZNY

Arkadiusz Wuwer

Język: IT | Data publikacji: 05-10-2023 | Abstrakt | s. 281–296

Dokumenty Magisterium wśród źródeł katolickiej nauki społecznej wymieniają m.in. konferencje episkopatów danego terytorium. Rada Konferencji Episkopatów Europy stanowi jednak strukturę specyficzną, której definicja przekracza rozumienie konferencji episkopatu „sensu stricte”.
Tezą artykułu jest, że podejmując problematykę społeczną w kontekście kontynentu europejskiego, również Rada Konferencji Episkopatów Europy może być uznana za pełnoprawne źródło katolickiej nauki społecznej. Artykuł stanowi próbę historycznego i teologicznego wprowadzenia w tę problematykę.
W części pierwszej przedstawiona została ogólna charakterystyka konferencji episkopatu. Część druga poświęcona została naszkicowaniu historycznej ewolucji Rady Konferencji Episkopatów Europy. W części trzeciej, na podstawie wybranych fragmentów konstytucji Lumen Gentium, dekretu Christus Dominus, motu proprio Ecclesiae Sanctae oraz listu apostolskiego w formie motu proprio Apostolos suos, wskazano na fundament teologiczny, w oparciu o który uznać można, że Rada Konferencji Episkopatów Europy stanowi istotne źródło katolickiej nauki społecznej.

2023-10-05