Najpopularniejszym XVIII -wiecznym dowodem na istnienie Boga był dowód teleologiczny: porządek i piękno przyrody wskazywały na istnienie nadprzyrodzonego Autora. Fizyko-teolodzy, którzy posługiwali się tym dowodem, nierzadko stawali się przedmiot drwin. Aby uniknąć pułapek dowodu teleologicznego, Maupertuis zaproponował swój dowód, który uważał za lepszy od innych dowodów, dowód oparty na jego zasadzie najmniejszego działania. Niniejszy artykuł omawia teologiczne znaczenie tej zasady i poglądy Maupertuisa na atrybuty Boga i na eschatologię w odniesieniu do jego dowodu na istnienie Boga.