Europa to wspólnota ludzi i narodów o wciąż do końca nieustalonej tożsamości. Projekt europejskiej jedności jest w trakcie realizacji, a pod wpływem historycznych okoliczności ulega kolejnym zmianom i nowym inspiracją. Jednym z kluczowych momentów historii europejskiej w trzecim tysiącleciu było poszerzenie UE w 2004 roku o dziesięć państw, w tym o Rzeczpospolitą Polską. Każde z nowych państw wkraczało w obręb wspólnoty z własnym pakietem nadziei i oczekiwań. W Polsce krótko przed akcesją zadawano sobie podstawowe pytanie: jaka Polska w jakiej Europie? Odpowiedzi na to pytanie kształtowały się pod wpływem dwojakiego rodzaju inspiracji: pierwsza opierała się na wizji nowej ewangelizacji kontynentu, w której Polska mogłaby twórczo uczestniczyć dzięki zachowanej przez wieki wierności chrześcijaństwu (Polonia semper fidelis), druga odwoływała się do świeckich tradycji i ideałów Europy racjonalnej, sprawiedliwej, wolnej i demokratycznej, zachowującej aksjologiczną neutralność. Tekst ukazuje, widziany z polskiej perspektywy, dramatyczny rozdźwięk między tymi dwoma projektami Europy przyszłości.

Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie: jakiej  apologii chrześcijaństwa potrzebuje współczesna Europa. W części pierwszej, Autor posługując się metodą analityczną, odwołuje się do prac trzech apologetów (A.E. McGrath, G. Koukl, O. Guinnesse) i ukazuje na ich przykładzie, w jaki sposób uprawiać apologię we współczesnym kontekście europejskim. Część druga, syntetyczna, stanowi prezentację kluczowych cech apologii, które powinny charakteryzować aktualną obronę chrześcijaństwa. Przeprowadzone analizy pozwalają na wyprowadzenie następujących konkluzji: po pierwsze, współcześni apologeci w swoich pracach ukazują aktualność apologetyki, ich analizy dotyczą przede wszystkim kwestii metodologicznych. Zwracają uwagę nie tyle na treść, jaką powinno zawierać uzasadnienie apologetyczne, ile zajmują się postacią, jaką winna przybrać współczesna apologetyka; po drugie, analizowani apologeci kwestię obrony chrześcijaństwa ewidentnie łączą z ewangelizacją. Uważają bowiem, że apologetyka odgrywa zasadniczą rolę podczas przepowiadania kerygmatu. Głoszenie Ewangelii, jej prezentacja, by była skuteczna, musi zostać połączona z apologetyką.; po trzecie, najistotniejsze cechy współczesnej obrony, które pozostają niezbędne we współczesnym kontekście europejskim, to kontekstualność, ponadkonfesyjność, dialogiczność, racjonalność i orientacja na kulturę.

The XVI Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, initiated by Pope Francis on 9—10 October 2021 in Rome, under the watchword: “Towards a Synodal Church: Communion, Participation and Mission,” involves lay people on an unprecedented scale in co-creating the synodal process. Why is this voice of lay people so important that it should be heard not only in the synodal process but — more broadly speaking — in the entire synodal style of functioning of the Church? This is connected with the fact that lay people are by no means an inferior part of the Church, what is more — the foundation of their subjectivity in the Church is not first of all the division into clergy and laity, which has a secondary meaning and specifies the nature of the vocation realized in the Church, but the Christian identity received with holy baptism. This article shows how Pope Francis, by developing the concept of synodality, consistently continues the council’s intuition of restoring lay people’s subjectivity in the Church and deepening the understanding of their Christian identity.

Przyszłość ludzkiej pracy jest jedną z kluczowych kwestii, nad którymi zastanawia się ruch ekumeniczny w swej społecznej refleksji. Kwestia ta odgrywa na przykład istotną rolę w nauczaniu społecznym Konferencji Kościołów Europejskich. Oprócz wydania wielu dokumentów i oświadczeń, organizacja założyła Kościelną Akcję na rzecz Pracy i Życia (CALL), grupę roboczą powołaną do promowania światopoglądu chrześcijańskiego w europejskich i globalnych dyskusjach na temat sprawiedliwego porządku społeczno-gospodarczego, w tym zatrudnienia i pracy. Artykuł przedstawia nauczanie na temat pracy ludzkiej opracowane przez CALL, osadzając je w szerszym kontekście obecnej debaty nad przyszłością pracy. Pokrótce rozważono również podobieństwa między koncepcjami CALL a podejściami Kościołów w Europie, z naciskiem na Ewangelicki Kościół w Niemczech. Na koniec artykuł omawia koncepcję dobrej pracy i wytyczne dotyczące zrównoważonej cyfryzacji, które są głównym obszarem zainteresowania CALL i jego największym osiągnięciem.

This article argues that the contemporary world has transitioned from a natural to a “technical world,” following Paul Tillich’s terminology, dominated by technology. To understand this shift, we must differentiate between mere technique, technology as a system, and the underlying technological thought. However, the central concern lies not in technology itself, but in its profound impact on human values, language, and modes of thinking. This paper aims to elucidate technology as a human product and, crucially, to examine its subsequent, transformative influence on humanity, particularly within the realm of ethical and axiological frameworks.

Niniejszy artykuł przedstawia Noc Kościołów jako jedną z możliwych i skutecznych odpowiedzi na wezwania zawarte w posynodalnej adhortacji apostolskiej św. Jana Pawła II Ecclesia in Europa z 2003 r. oraz przedstawia historię, ekspansję i misję tej działalności. Koncentruje się szczegółowo na jego wdrażaniu w Republice Czeskiej od 2009 r., ze szczególnym uwzględnieniem lat 2020—2022, naznaczonych epidemią COVID-19. Stara się również pokazać jego pozytywy (możliwości) i negatywy (pułapki). W ten sposób może służyć nie tylko jako podsumowanie dotychczasowych działań, ale także jako inspiracja, zwłaszcza dla krajów, w których działalność ta nie jest rozpowszechniona, a często nawet nieznana.

Recenzja

Recenzja

Recenzja