W artykule podejmuję próbę wskazania zależności wiążących filozofię z coachingiem. Wokół tematyki coachingu narosło wiele mitów. Dlatego w tekście przedstawiam coaching jako współczesną, pomocową formę pracy (helping professions) z drugim człowiekiem (klientem/coachee); profesję, której metody i narzędzia sięgają myśli filozoficznej różnych epok, stanowiąc trwałą podbudowę pod humanistykę. Podbudowę tę stanowi dotychczas wypracowana przez myślicieli wiedza o człowieku, jego kondycji i miejscu w świecie. Refleksję nad filozoficznymi aspektami w coachingu rozpoczynam od opisu wybranych myśli epoki starożytnej, w której filozofia – akcentując swój praktyczny charakter – jawi się jako sztuka życia; poprzez analizę znaczenia etyki aksjologicznej Maxa Schelera i Nicolaia Hartmanna; kończąc na XX-wiecznej filozofii dialogu.

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie poglądów rosyjskiego filozofa Leonarda Aleksandrowicza Kalinnikowa na temat filozofii Kanta. W artykule tym pokazany zostanie jeden z najistotniejszych aspektów myśli kaliningradczyka, a mianowicie — postulowane przez niego — zasady interpretacji (princypy interpritacyi) systemu Kanta. Artykuł składa się z trzech części, w pierwszej przedstawiona zostaje krótka biografia rosyjskiego myśliciela, w drugiej są zaprezentowane dziesięć zasad, bez których w myśl Kalinnikowa nie może obejść się żaden porządny systemowy badacz Kanta, trzecia zawiera wnioski.

W swoich Studiach o naturze (1784) i Harmoniach natury (1815) Saint-Pierre przedstawił panoramę przyrody jako dzieła wszechmocnego i życzliwego Boga, którego opatrznościowa troska o stworzenie jest wszędzie widoczna. W ten sposób Saint-Pierre chciał wzywać ludzi do życia godnego Boga, do życia, które ma zostać nagrodzone po śmierci. Artykuł omawia w kontekście duchowej natury człowieka pisanej przez Saint
-Pierre’a naturę jego wizji uniwersalistycznej nagrody. Pogląd Saint-Pierre’a na ten temat ewoluował i nie został przedstawiony w sposób całkowicie spójny.

Recenzja książki ma za cel naświetlić główne aporie poruszane przez francuskiego filozofa. Wynika to z założenia, że lektura dzieła Frédérica Grosa jest wartościowym źródłem informacji dla każdego, kto chce pogłębić wiedzę na temat zarówno obecnych, jak i przeszłych problemów społecznych. Filozof  prowadzi bowiem nieprzeciętne dociekania nad jednostką ludzką partycypującą w strukturze obywatelskiej. Głównym elementem rozważań badacza, jest tytułowe nieposłuszeństwo, które to zostaje rozpatrywane przez pryzmat filozofii, nauki, historii, a nawet sztuki.  Autor występuje w obronie humanizmu oraz rozsądku.

Polski przekład artykułu Gérarda Chazala, poświęconego relacji filozofii Françoisa Dagogneta do dzieła Gastona Bachelarda. Autor pokazuje złożoność tej relacji, analizując ją w odniesieniu do filozofii nauki (tu między innymi analizuje kwestię historyczności procesu kształtowania się wiedzy), filozofii techniki i filozofii sztuki. Artykuł stanowi też interesujący głos w dyskusji na temat istoty recepcji nurtów i koncepcji filozoficznych.