Współczesna logika jest dziedziną niezwykle rozległą, na jej gruncie poruszane są różnorodne, często bardzo odległe od siebie tematy. Fakt ten stanowi wyzwanie dla osób zajmujących się nauczaniem logiki – ze względu na oczywiste ograniczenia czasowe z ogromnej puli możliwych do omówienia zagadnień nauczający muszą wybrać tylko niewielką część. Jakie powinny być to tematy? W tej sprawie toczy się dyskusja pomiędzy zwolennikami logiki formalnej oraz tymi, którzy skłaniają się ku innym obszarom logiki. Stanowiska prezentowane w tym sporze można jednak, przynajmniej w pewnym zakresie, pogodzić. Autor niniejszego artykułu próbuje pokazać, jak można tego dokonać – daje wskazówki, jak skonstruować kurs logiki możliwie najbardziej wartościowy dla jego uczestników.

Niniejsze studium bada filozoficzny wkład Immanuela Kanta i Johanna Gottfrieda Herdera w dziedzinę antropologii kulturowej. Analizuje idealizm i transcendentalizm Kanta, które zapewniły uniwersalną perspektywę kultury i wpłynęły na różne koncepcje antropologiczne. Badanie dotyczy krytyki poglądów Kanta na rasę i płeć, podkreślając ewolucję jego myśli w odpowiedzi na pojawiające się dyscypliny naukowe. Dodatkowo, badanie zagłębia się w rolę Herdera w kształtowaniu współczesnych studiów kulturowych, podkreślając jego sprzeciw wobec oświeceniowego uniwersalizmu i wprowadzenie relatywizmu kulturowego. Przeanalizowano również poglądy Herdera na temat wyjątkowości i godności różnych kultur, ilustrując ich wpływ na rozwój antropologii kulturowej. Artykuł kończy się omówieniem aktualnego znaczenia filozofii Kanta i Herdera we współczesnym dyskursie antropologicznym.

Po raz pierwszy publikujemy tutaj następujący przepisany dokument archiwalny: Stanisław Leśniewski, Das Grundschema eines Beweises für den Satz „a = b“ im reformierten Fregeschen System [1938]. Dokument znajduje się w jednym z berlińskich archiwów, w spuściźnie Karla Schrötera. Udokumentowane jest jednak, że w 1938 roku został wysłany do Heinricha Scholza, profesora z Uniwersytetu Münster (Niemcy). Schröter był wcześniej studentem, a potem współpracownikiem Scholza.

Publikowany dokument jest poprzedzony krótką historią „antynomii Russella” odnalezionej w systemie logicznym Gottloba Fregego z Grundgesetze der Arithmetik, poprawki wprowadzonej przez Fregego w dodatku do drugiego tomu tego dzieła, znanej jako Frege’s way out. Prowadzimy dalsze pogłębione badania nad tym dokumentem, ale już teraz wiadomo, że przedstawiona w nim argumentacja Leśniewskiego różni się od rekonstrukcji, jakiej dokonał, w oparciu o swoją pamięć, Bolesław Sobociński.

Dyskusje filozoficzne uważa się powszechnie za istotną cechę wszelkiego filozofowania. Wieloletni spór o koncepcję filozofii chrześcijańskiej, toczący się w polskiej filozofii powojennej, uświadamia jednak, że na przebieg i efektywność filozoficznych debat wpływają nie tylko racje merytoryczne, ale i afektywne. Ponadto, gdy włączają się do dyskusji reprezentanci odmiennych szkół i tradycji filozoficznych powszechna staje się praktyka krytyki zewnętrznej poglądów adwersarzy. Celem artykułu jest przedstawienie różnych opinii na temat natury sporów filozoficznych, które formułowano w związku ze wskazanym sporem o filozofię chrześcijańską.

Celem tego badania jest przedstawienie argumentów na rzecz słuszności feministycznych argumentów proaborcyjnych dla kobiet, które są narażone na różne formy dominacji w różnych regionach świata oraz obrona ideału braku dominacji, a nie liberalnego rozumienia autonomii i nieingerencji. W tym badaniu bronione jest prawo do samostanowienia i podkreślana jest potrzeba stworzenia nowego języka do dochodzenia praw reprodukcyjnych. Dwa podejścia proaborcyjne, tj. prawo do samoposiadania i prawo do samostanowienia, są porównywane wraz z trzema różnymi przypadkami (USA, Turcja, Wietnam), które feministki powinny wziąć pod uwagę podczas formułowania swoich argumentów. Liberalny argument autonomii dotyczy interwencji państwa, społeczeństwa, rodziny i kultury patriarchalnej, ale należy zauważyć, że nie każda interwencja wiąże się z dominacją. Dlatego należy dążyć do braku dominacji, a nie do nieinterwencji.

Recenzja omawia zaproponowaną przez amerykańskiego neuronaukowca Josepha E. LeDoux koncepcję człowieka wyłożoną w książce Cztery rodzaje istnienia. Autor przedstawia w niej ujęcie człowieka jako biologicznie ukonstytuowanego bytu zorganizowanego przez cztery sfery istnienia, które są zarazem hierarchicznie ustrukturyzowane i operacyjnie równoległe. Tekst rekapituluje treść publikacji, wskazując jej kluczowe wątki oraz nowatorstwo zaproponowanego modelu. Celem recenzji jest przybliżenie propozycji LeDoux potencjalnym czytelnikom i zachęcenie do dalszej refleksji nad jej zastosowaniem w filozofii i naukach kognitywnych.