Relacje pomiędzy Polską a Rosją stanowią ważny przedmiot badań nad polityką zagraniczną, zagadnienie to odgrywa też istotną rolę w polskiej debacie parlamentarnej. Jednym z czynników wpływających na stosunki między oboma krajami jest kwestia współpracy energetycznej, która od wielu lat stanowi ważny punkt sporu politycznego w Polsce, rzutujący na poziom bezpieczeństwa państwa. Celem poznawczym artykułu była interpretacja poglądów przedstawicieli Prawa i Sprawiedliwości w trakcie IV, VI i VII kadencji Sejmu RP na to, jak kształtu‑ ją się relacje polsko-rosyjskie w wymiarze energetycznym. Za punkt wyjścia posłużyła teza, że PiS oceniało polityczno-energetyczne stosunki z Rosją w badanym okresie w sposób negatywny, co wynikało z błędnych decyzji kierunkowych podjętych przez koalicje rządowe SLD-UP oraz PO-PSL.

Obowiązujące aż do 1904 r. prawo złożenia weta przeciw wynikowi konklawe przysługiwało kardynałom, którzy wyłącznie w imieniu władców Hiszpanii, Francji i Austrii mogli zgłaszać protest zwany ekskluzywą. Celem rozważań jest jego analiza jako próby politycznego wpływu na wybór papieża – głowy Kościoła katolickiego – na przykładzie ostatniego użycia tego prawa w czasie konklawe z 1903 r. W pracy postawiono trzy zasadnicze pytania badawcze: 1. Czym było prawo ekskluzywy i kto mógł z niego korzystać? 2. Dlaczego Kościół pozwalał na ingerencję w wybór papieża? 3. W jaki sposób i dlaczego użyto tej możliwości w trakcie konklawe z 1903 r.? Odpowiedzi na te pytania pozwoliły wskazać, że zastosowanie prawa ekskluzywy w 1903 r. przez polskiego kardynała Jana Puzynę w imieniu cesarza Franciszka Józefa I uniemożliwiło wybór kardynała Mariana Rampolli del Tindaro na papieża, a więc stanowiło bezpośredni polityczny wpływ władcy na wybór głowy Kościoła.

Z perspektywy politologicznej problematyka młodzieży w polskich miastach stanowi złożone, interdyscyplinarne zagadnienie, obejmujące kwestie sprawczości obywatelskiej, partycypacji społecznej i udziału w kształtowaniu przestrzeni miejskiej. Celem przedstawionego tu badania było określenie, w jaki sposób młode osoby postrzegają wyzwania urbanistyczne związane ze zrównoważonym rozwojem oraz w jakim zakresie są gotowe angażować się w transformacje miejskie. Badanie przeprowadzono metodą sondażową (techniką CAWI) na próbie mieszkańców Dąbrowy Górniczej w wieku poniżej 21 lat (N = 83), wykorzystując analizę głównych składowych (PCA) z rotacją Varimax i analizę skupień. Pozwoliło to zidentyfikować pięć czynników wyjaśniających 63,6% wariancji. Wyniki ukazują zróżnicowaną ocenę aspektów życia miejskiego – najwyżej oceniono infrastrukturę rekreacyjną, najniżej dostępność usług konsumpcyjnych – oraz brak istotnych różnic między płciami. Mimo niskiej oceny mieszkalnictwa nie zostało ono uznane za kluczowy problem, co skłania do krytycznej rewizji dotychczasowych ujęć teoretycznych. Badanie potwierdza rosnącą gotowość młodzieży do uczestnictwa w kształtowaniu przestrzeni miejskiej, a jednocześnie wskazuje na potrzebę zwiększania jej wiedzy o złożoności funkcjonowania współczesnych miast.

W swojej wielowiekowej historii Irak doświadczył licznych zarówno wspaniałych, jak i arcytrudnych okresów. Na każdym etapie rozwoju stanowił przedmiot rywalizacji militarno-politycznej i gospodarczej mocarstw. Najpierw był zależny od Wielkiej Brytanii, a następnie znalazł się w orbicie wpływów USA. W dziejach Iraku niezwykle ciekawe okazały się lata 1932–1958 – okres powstania, funkcjonowania i ostatecznie upadku monarchii. W lipcu 1958 r. doszło tam, na fali bliskowschodnich rewolucji Wolnych Oficerów, do przewrotu republikańskiego i transformacji ustrojowej, która w dłuższej perspektywie czasu skutkowała umocnieniem się partii al-Baas w Iraku i przejęciem władzy przez Saddama Husajna. Zmieniła też układ sił w regionie, a w końcu miała wpływ na rywalizację między USA a ZSRR w tej części globu (np. upadek koncepcji Paktu Bagdadzkiego).