La doctrine du droit ecclésiastique public devait fournir les fondements scientifiques à la doctrine de l’Église-société parfaite doctrine qui s’est developpée durant la seconde moitié du XIX siècle et dont les évènements de 1870 avaient été le fond principal; elle devait présenter à l’Etat de cette époque le bien-fondé des droits et de l’indépendance de l’Église. C’était une doctrine élaborée „en raison de l’Etat” (ratione status). On y trouvait en premier lieu un enseignement philosophique et juridique sur la société parfaite, ensuite un enseignement juridique et historique sur l’Église. Appliquant aux principes adoptés les prémisses historiques et théologiques, on démontrait que l’Église était une société parfaite, fondée comme telle par le Christ.
Le premier sujet de discussion fut l’appellation même du „droit ecclésiastique public”. Elle laisse penser qu’il existe aussi un droit ecclésiastique prive, ce qui semble inaccessible. Le problème fut préjugé, lors même qu’on décida de codifier le droit fondamental de l’Église, dont l’enseignement remplacera l’ancien droit public.
L’enseignement du droit ecclésiastique public exige un remaniement radical. Les schèmes du droit fondamental à venir nous fournissent déjà une nouvelle matière d’enseignement. En outre on doit puiser à l’ecclésiologie de Vatican II — source dont parle entre autres P. Lombardia. Il faut avant tout se défendre de vouloir modeler cet enseignement sur l’Etat, car il en résultait toute une série de difficultés en raison des changements des structures de l’Etat. Le droit fondamental doit être basé sur les prémisses théologiques et sur le dynamisme historique de l’Église. La structure juridique de l’Église n’est autre que la structure du Peuple de Dieu en marche à travers les siècles et les différentes époques de l’histoire. L’Église trouve à chaque époque des structures appropriés, qui sont, en tant qu’éléments du droit humain, l’expression des structures immuables du droit divin. La compréhension de ce dynamisme permet de s’arracher aux structures tombées en désuétude et de mieux comprendre les structures anciennes. Pour donner un exemple, la notion de l’église société parfaite était dans la seconde moitié du XIX siècle un postulat indispensable à la sauvegarde de l’indépendance et de la liberté de l’Église, de nos temps par contre elle est — je ne dirai pas fausse — mais incompréhensible. L’enseignement du droit ecclésiastique public devrait démontrer que l’Église existe toujours dans une forme concrète d’un organisme visible, mais qu’elle existe aussi en dehors de ces formes.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
Właściciele praw autorskich do nadesłanych tekstów udzielają Czytelnikowi prawa do korzystania z dokumentów pdf zgodnie z postanowieniami licencji Creative Commons 4.0 International License: Attribution-Share-Alike (CC BY-SA 4.0). Użytkownik może kopiować i redystrybuować materiał w dowolnym medium lub formacie oraz remiksować, przekształcać i wykorzystywać materiał w dowolnym celu.
1. Licencja
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do treści swoich czasopism na licencji Creative Commons BY-SA 4.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/). Autorzy publikujący w tym czasopiśmie zachowują wszelkie prawa autorskie i zgadzają się na warunki wyżej wymienionej licencji CC BY-SA 4.0.
2. Oświadczenie Autora
Autor deklaruje, że artykuł jest oryginalny, napisany przez niego (i współautorów), nie był wcześniej publikowany, nie zawiera stwierdzeń niezgodnych z prawem, nie narusza praw innych osób, jest przedmiotem praw autorskich, które przysługują wyłącznie autorowi i jest wolny od wszelkich praw osób trzecich, a także, że autor uzyskał wszelkie niezbędne pisemne zgody na cytowanie z innych źródeł.
Jeśli artykuł zawiera materiał ilustracyjny (rysunki, zdjęcia, wykresy, mapy itp.), Autor oświadcza, że wskazane dzieła są jego dziełami autorskimi, nie naruszają niczyich praw (w tym osobistych, m.in. prawa do dysponowania wizerunkiem) i posiada do nich pełnię praw majątkowych. Powyższe dzieła udostępnia jako część artykułu na licencji „Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe”.
UWAGA! Bez określenia sytuacji prawnej materiału ilustracyjnego oraz załączenia stosownych zgód właścicieli majątkowych praw autorskich publikacja nie zostanie przyjęta do opracowania redakcyjnego. Autor/autorka oświadcza równocześnie, że bierze na siebie wszelką odpowiedzialność w przypadku podania nieprawidłowych danych (także w zakresie pokrycia kosztów poniesionych przez Wydawnictwo UŚ oraz roszczeń finansowych stron trzecich).
3. Prawa użytkownika
Zgodnie z licencją CC BY-SA 4.0 użytkownicy mogą udostępniać (kopiować, rozpowszechniać i przekazywać) oraz adaptować (remiksować, przekształcać i tworzyć na podstawie materiału) artykuł w dowolnym celu, pod warunkiem, że oznaczą go w sposób określony przez autora lub licencjodawcę.
4. Współautorstwo
Jeśli artykuł został przygotowany wspólnie z innymi autorami, osoba zgłaszająca niniejszy formularz zapewnia, że została upoważniona przez wszystkich współautorów do podpisania niniejszej umowy w ich imieniu i zobowiązuje się poinformować swoich współautorów o warunkach tej umowy.
Oświadczam, że w przypadku nieuzgodnionego z redakcją i/lub wydawcą czasopisma wycofania przeze mnie tekstu z procesu wydawniczego lub skierowania go równolegle do innego wydawcy zgadzam się pokryć wszelkie koszty poniesione przez Uniwersytet Śląski w związku z procedowaniem mojego zgłoszenia (w tym m.in. koszty recenzji wydawniczych).
Tom 4 (1971)
Opublikowane: 2021-03-10
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
English
Język Polski