Dziewięć Mów drugiego cyklu dzieła perskiego Mędrca rozpoczyna się od wykładu De circumcisione. Miały one być skierowane przeciw nauczaniu babilońskich Żydów. Naród Wybrany odszedł od prawdziwego Boga i stał się podobny do bezbożnych Amorytów oraz Sodomitów i Gomorytów. W kontekście antyjudaistycznej polemiki Afrahat opisuje istotę i znaczenie chrześcijańskiego obrzezania, którym jest chrzest jako znak wiary (signaculum fidei). W charakterystyczny sposób dla swojej skrypturystycznej argumentacji Pers podaje negatywne (Adam, Jeroboam, Manasses) i pozytywne (Abel, Henoch, Noe, Sem, Jafet, Abraham) przykłady znanych postaci biblijnych, w których życiu obrzezanie miało znaczenie względne, a jego wartość uzależniona była od wiary i przestrzegania nakazów Prawa.