W artykule analizowane są obrazy rosyjskich anarchistow w tworczości Aleksieja Tołstoja. Początkowo, pisarz — stały wspołpracownik liberalnych „Русских ведомостей” — ujawniał nastroje filosemickie. Motywy antysemickie zaczynają pojawiać się w jego utworach po rewolucji w portretach rewolucjonistow, anarchistow, komisarzy (nigdy nie określa narodowości, tylko wykorzystuje powszechne fizyczne i językowe stereotypy). Podczas i zaraz po emigracji Tołstoj odchodzi od stereotypow i przedstawia swoich bohaterow-Żydow w sposob prawdziwy i rozpoznawalny. W dobie stalinizmu w latach 30., pisarz powraca do motywow antysemickich, zwłaszcza w portretach anarchistow, zdecydowanie odchodząc od prawdy historycznej.

W artykule poddany zostaje reinterpretacji motyw śmiechu w tworczości Izaaka Babla. Autor podkreśla jego złożony i jednocześnie dynamiczny charakter i przede wszystkim podaje w wątpliwość jego przynależność do kultury karnawalizacji. Na materiale opowiadań Babla prezentuje przejście od myślenia w duchu symboliki karnawałowej do filozofii możliwego.

W dziełach reprezentujących różne tła kulturowe pojawiają się postacie Żydów aszkenazyjskich. Interesujący obraz literackiego kształtowania ich wizerunku ukazują postacie z utworów bardzo od siebie odległych kulturowo i tematycznie: Pierwsza polka Horsta Bienka i Opowieści o Odessie Izaaka Babla. Georg Montag i Benia Krik reprezentują dwa różne podejścia do kwestii istnienia narodu żydowskiego, jego współistnienia z przedstawicielami dominującej kultury i zachowania tożsamości. Dzięki analizie można zaobserwować nie tylko liczne kryzysy asymilacyjne, ale także cechy opisanych norm kulturowych i społecznych.

Powieść Ludmiły Ulickiej „Daniel Stein, tłumacz” porusza zagadnienia z zakresu filozofii, kulturologii, teologii, religioznawstwa, socjologii, psychologii. Jest to książka o II wojnie światowej, Holokauście, pogromach Żydow, o metodach walki władzy radzieckiej z Żydami. Jednak głowny jej sens sprowadza się do opisu życia i działalności polskiego Żyda-chrześcijanina, ktory poprzez swoją posługę i nauczanie szerzył niejako nowy model chrześcijaństwa — judeochrześcijaństwo. Analiza powieści Ulickiej z punktu widzenia tej właśnie problematyki stanowi głowny cel badawczy niższego artykułu.

Drugą część artykułu stanowi model dziesięciu stopni-etapow wyniesienia rosyjskiej tradycji na podstawie tekstow magicznych bajek (motywy o Iwanie carewiczu) oraz model zdobycia władzy wyższej na podstawie powszechnie przyjętej wiedzy o Rusi Moskiewskiej i Imperium Rosyjskim. Dokonuje się porownania wyłonionych trzech modeli wraz z określeniem typowych ich właściwości.

Artykuł przedstawia twórczość współczesnych rosyjskich aforystów, skupiających się na motywach żydowskich. Aforyzmy zostały podzielone na kilka grup: inspirowane Biblią, historią narodu żydowskiego, polityką lub stereotypami dotyczącymi Żydów. Ze względu na ich niejednoznaczny charakter, przedstawione teksty można rozumieć na wiele różnych sposobów.

Na materiale wybranych opowiadań Szoloma Alejchema z cyklu Kasrylewka oraz noweli Podlipniacy Fiodora Reszetnikowa przeanalizowano specyfikę i funkcje pożywnienia/pokarmu oraz samego procesu jego przyjmowania w dwu rożnych grupach etnicznych — żydow i permiakow. Przeprowadzona analiza wykazała wieloaspektowość pokarmu i jedzenia (chodzi o czynność), polegającą nie tylko na jej czysto fizjologicznej funkcji zaspokojenia głodu i dostarczenia energii, lecz także socjalnej i psychologicznej. Te ostatnie są bowiem wskaźnikiem relacji międzyludzkich (wspolny posiłek, umiejętność/nieumiejętność/ niechęć do dzielenia się nim), wewnętrznych stanow emocjonalnych i przeżyć, nierzadko w kulturoworeligijnym uwarunkowaniu. Znamienne w związku z tym wydaje się jedzenie, zwłaszcza chleb, w sensytywnej funkcji źrodła przyjemności zarowno fizycznej, odczuwanej poprzez rożne zmysły (smak, zapach, wzrok), jak i duchowej.