https://doi.org/10.31261/SSP.2022.19.11
Punktem wyjścia rozmowy z Ewą Zarzycką jest najkrótsza definicja performansu, według której performans to tylko „człowiek, przestrzeń i czas”. Wokół definicji tej osnuwają się kolejne refleksje artystki, prowadząc stopniowo do kwestii związanych z transmedialnością jej praktyk artystycznych i wykorzystaniem archiwum. Jednym z głównych tematów rozmowy staje się zacieranie granic pomiędzy obrazem a tekstem, likwidacja podziałów w obrębie sztuki i myślenia o mediach. Szczególnie wyeksponowany zostaje problem zakorzenienia występów i prac Ewy Zarzyckiej w narracyjności, związany z językowym „zalążkiem” każdego z jej performansów.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Tom 19 Nr 1 (2022)
Opublikowane: 2022-08-10