Opublikowane: 2023-12-13

„Umarli stanęli w moich oczach”. Wizualna widmowość w poezji Tadeusza Różewicza

Bartosz Kowalik Logo ORCID
Dział: Rozprawy i artykuły
https://doi.org/10.31261/SSP.2023.22.03

Abstrakt

Autor artykułu podejmuje próbę analizy występującego w wielu wierszach Tadeusza Różewicza fenomenu, który polega na szczególnej relacji między widzeniem, obrazowością i wizualnością a pojawianiem się (czy powracaniem) umarłych. Zjawisko to jest interpretowane głównie w odniesieniu do widmontologii Jacques’a Derridy oraz Teorii widzenia Władysława Strzemińskiego i jego pojęcia powidoku. Punktem wyjścia analizy jest rekonstrukcja ambiwalentnego stanowiska Różewicza dotyczącego relacji obraz – poezja (jednoczesne podkreślanie przez poetę prymatu wizualności w jego wyobraźni oraz pragnienie odrzucenia estetycznego obrazu-metafory). Poprzez odczytania konkretnych utworów Różewicza (głównie Wiersza pisanego o świcie, Spojrzała w słońce, Światła cienia) autor artykułu dowodzi, że w analizowanej twórczości dochodzi do kontaminacji postrzegania i pamiętania, w którym teraźniejszość naznaczona jest widmowym, nieusuwalnym śladem przeszłości, a pamięć zapośredniczona przez wizualność. Wskazuje również na skomplikowaną relację między życiem i śmiercią (światłem i ciemnością), a także etyczne zorientowanie omawianego zjawiska, odnosząc je do Derridiańskiej widmowej etyczności.

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Kowalik, B. (2023). „Umarli stanęli w moich oczach”. Wizualna widmowość w poezji Tadeusza Różewicza. Śląskie Studia Polonistyczne, 22(2), 1–19. https://doi.org/10.31261/SSP.2023.22.03

Cited by / Share

Tom 22 Nr 2 (2023)
Opublikowane: 2024-07-09


ISSN: 2084-0772
eISSN: 2353-0928

Wydawca
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | University of Silesia Press

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.