Opublikowane: 2021-06-29

Refleksja nad granicami języka i mowy w obliczu odkryć zoosemiotyki

Tomasz Nowak Logo ORCID

Abstrakt

Głównym problemem, który poruszam w niniejszym artykule, są granice języka i mowy, wytyczane wspólnie przez nauki społeczno-humanistyczne i matematyczno-przyrodnicze, zwłaszcza – fuzję semiotyki i biologii, czyli biosemiotyki. W tekście formułuję tezę, zgodnie z którą zdolności i umiejętności biokomunikacyjne zwierząt ludzkich i nie-ludzkich dzieli dystans: zarazem ilościowy i jakościowy, przy czym: (pre)adaptacje filogenetyczne i (pre)dyspozycje ontogenetyczne zwierząt ludzkich i nie-ludzkich są z jednej strony komunikacyjnie – dyskretne, z drugiej strony kognitywnie i behawioralnie – kontynualne. Wyniki badań empirycznych, które przytoczyłem i skomentowałem, pozwalają sądzić, że istnieją cechy biokomunikacyjne swoiście ludzkie.

Zasady cytowania

Nowak, T. (2021). Refleksja nad granicami języka i mowy w obliczu odkryć zoosemiotyki. Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies, (1 (7), 1–53. https://doi.org/10.31261/ZOOPHILOLOGICA.2021.07.10

Cited by / Share

Nr 1 (7) (2021)
Opublikowane: 2021-09-28


ISSN: 2719-2687
eISSN: 2451-3849
Ikona DOI 10.31261/ZOOPHILOLOGICA

Wydawca
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | University of Silesia Press

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.