Digitalizacja funkcjonuje w wielu aktualnych dyskusjach jako migotliwa formuła przewodnia nie tylko dla procesów transformacji technologicznej, społecznej i kulturowej w ogóle, ale także dla aktualnych problemów reprodukcji społecznej i przewrotów w sektorze edukacji w szczególności. Z jednej strony, w kulturach edukacyjnych panuje powszechny niepokój związany z cyfrowością; z drugiej strony, obietnice technologii uczenia się przyszłości również promują tendencje do komfortu dla niektórych grup. Opierając się na szerszej perspektywie, która wykracza poza freudowskie rozumienie dyskomfortu w kulturze, niniejszy artykuł stawia pięć tez do dyskusji, z których wszystkie wyznaczają linie błędu (dys)komfortu w edukacyjnych kulturach cyfrowości.

Rezultaty pandemii COVID-19 warunkują oddziaływaniena wszystkie obszary, przy czym sektor edukacyjny jest jednym z najbardziej dotkniętych sektorów, które należy wziąć pod uwagę. Celem niniejszego artykułu jest zidentyfikowanie głównych możliwości i wyzwań edukacji online w wyniku pandemii COVID-19, poprzez selektywną bibliografię zawierającą wskazówki dotyczące źródeł informacji i baz danych. Metodologia badań została osiągnięta poprzez dokonanie systematycznego przeglądu literatury przedmiotu, w celu wyłonienia głównych kategorii do analizy SWOT, z punktu widzenia nauczycieli, uczniów i rodziców.
Wreszcie, próbuje się objąć główne czynniki przyczyniające się do dziedziny z badania tematu badawczego. Dla każdej słabości i wyzwania, nauczyciele i uczniowie mogą stworzyć szansę w nauczaniu online.
Autorzy zauważyli również, że ten rodzaj edukacji zapewnia doskonałe środowisko dla innowacji w nauczaniu i jest doskonałym uzupełnieniem nauczania twarzą w twarz.

Artykuł jest doniesieniem z badań na temat nauki w formie zdalnej ‒ w czasie pandemii wirusa SARS-Co-V-2 przeprowadzonych wśród słuchaczy szkół policealnych. Przedmiotem badań były opinie słuchaczy szkół policealnych na temat edukacji zdalnej. Badania miały charakter diagnostyczny, zastosowano w nich metodę sondażu diagnostycznego z techniką ankiety. Autorski kwestionariusz ankiety został skierowany do 85 słuchaczy szkół policealnych w województwie opolskim. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono średni poziom poczucia satysfakcji, stopnia motywacji i zaangażowania w naukę własną respondentów oraz przeciętne oceny poziomu efektywności nauki prowadzonej w tej formie. Badani wskazali zarówno pozytywne jak i negatywne aspekty nauki zdalnej. W pierwszej grupie znalazły się głównie aspekty, związane z oszczędnością czasu, pieniędzy, elastycznością tej formy kształcenia, natomiast w drugiej ‒ aspekty natury społecznej, zdrowotnej, związanej z niedostatkami w zakresie samokształcenia i ewaluacji procesu kształcenia.

Pandemia COVID-19 w znacznym stopniu wpłynęła na każdy obszar naszego życia. Jednym z nich była edukacja, która w bardzo krótkim czasie musiała przejść ogromną transformację. Z dnia na dzień komputer zastąpił tablicę i stał się jedynym narzędziem komunikacji między uczniem a nauczycielem. Nauczyciele musieli całkowicie zmienić narzędzia wykorzystywane w procesie nauczania i wejść w zupełnie nowe, dla wielu z nich zupełnie nieznane środowisko pracy. Nauka online zastąpiła tradycyjne nauczanie. Komputer z dostępem do Internetu stał się podstawowym narzędziem pracy dla osób, które dotychczas wykorzystywały go głównie w celach rekreacyjnych. Nauczyciele zostali rzuceni na głęboką wodę, po raz pierwszy zetknęli się z platformami do zdalnej komunikacji. Wraz ze zmianą przestrzeni roboczej uczniowie i nauczyciele zaczęli coraz częściej przenosić się w świat Internetu, który kryje w sobie wiele niebezpieczeństw, z których wiele osób wcześniej nie było świadomych. Z tego powodu autorzy postanowili przyjrzeć się problemowi bezpieczeństwa informacji podczas e-learningu. Wyniki badań zaprezentowane w niniejszej pracy sugerują, że poziom świadomości zagrożeń, jakie mogą spotkać nauczyciele akademiccy w procesie zdalnego nauczania, jest bardzo niski. Dodatkowo nie istnieją odpowiednie procedury dotyczące bezpiecznej pracy w sieci. Problem bezpieczeństwa komunikacji został praktycznie całkowicie pominięty w czasie rewolucji w procesie nauczania jaka wydarzyła się w czasie COVID-19. W niniejszym artykule podjęto próbę zebrania doświadczeń i oceny świadomości nauczycieli akademickich na temat zagrożeń bezpieczeństwa informacji podczas nauczania podczas pandemii COVID-19.

Celem podjętych badań kwestionariuszowych jest rozeznanie w sytuacji, w jakiej znaleźli się nauczyciele pracujący w polskich szkołach w okresie lockdownu. Chodzi o nauczycieli języka angielskiego jako obcego pracujących z młodzieżą licealną i szeroko rozumianą naukę na odległość. W badaniu wzięło udział 9 nauczycieli z trzech szkół (I, II i III LO w Będzinie). Zakres pytań, na które odpowiedzieli za pośrednictwem ankiety dotyczył dwu obszarów – organizacji i zarządzania klasą oraz realizacji materiału językowego podczas lekcji online. Ankietowani, oprócz swych sukcesów przedstawili również trudności w pracy, z którymi borykają się na co dzień. W celu zaradzenia problemom nauczycieli Autorka prezentuje kilka z możliwych rozwiązań, takich jak rozwój osobowy (poprzez np. umiejętności miękkie), udział w kursach obsługi aplikacji internetowej, z której korzystają czy dyskusje na forach.

W ciągu ostatnich kilku lat e-learning przeszedł wielki zwrot. W szczególności, od momentu uderzenia pandemii, w pierwszych miesiącach 2020 roku, nasze całe ramy edukacyjne ucierpiały z powodu kilku skutków ubocznych, które musiały zostać skorygowane, aby zapewnić skuteczny i alternatywny sposób nauczania. W związku z tym należało nakreślić nowe metody i metodologie, aby zaspokoić potrzeby uczniów w zakresie uczenia się. Jeśli chodzi o szkolnictwo wyższe, studenci i nauczyciele byli przyzwyczajeni do bardziej tradycyjnego sposobu nauczania, jednak należało wdrożyć strategie, aby utrzymać nauczanie na wyższym poziomie. W związku z tym opracowano metodologię nazwaną „Smaki w EDO”. Strategia ta składała się z kilku działań i kroków, jak zbudować solidny, intuicyjny i elastyczny kurs E-learningowy w czasie pandemii Covid-19. Od procesu myślowego do fazy przygotowania, weryfikacji, rozwoju i wdrożenia, aspekty te zostaną przedstawione i przeanalizowane w tej pracy jako sposób na rozpowszechnienie badań i procesu metodologicznego osiągniętego w związku ze strategią „Flavours in Ead”. 

Podejście oparte na współpracy w edukacji w ogóle, a w e-learningu w szczególności, staje się coraz bardziej popularne i skuteczne. Zachowuje ono pewne zalety uczenia się związane ze społecznym kontekstem edukacji i nowymi zjawiskami w sieci i oraz z wykorzystaniem narzędzi mediów społecznościowych w edukacji. Wartości uczenia się opartego na współpracy obejmują wzajemną inspirację, crowdsourcing, uczenie się problemowe, uczenie się przez rówieśników i tym podobne. Konieczne jest bardziej uważne i szczegółowe spojrzenie, aby wskazać wszystkie ważne elementy składające się na ogólny pozytywny obraz uczenia się społecznego. Należy wziąć pod uwagę tło historyczne i podstawy teoretyczne dla nowej fali w pedagogice współpracy.
Jednocześnie stoimy przed jednym z największych wyzwań współczesnej nauki online, zwłaszcza w jej masowym wydaniu, w tym nowej fali MOOCs. Jest to wyzwanie związane z poszanowaniem indywidualnego i otwartego wyboru ścieżki kształcenia, nawet w ramach coraz bardziej ujednoliconych masowych kursów online. Jednym z możliwych sposobów zapewnienia swobodnego wyboru ścieżki edukacyjnej przez studenta jest oferowanie bardziej adaptacyjnych programów akademickich.
Celem badania było określenie postaw studentów wobec społeczności i indywidualnej nauki online, aby zbadać ich preferencje w tym zakresie, a także aby ocenić, która z tych form ma większe szanse na przyszłość. W badaniu interesowały nas również tendencje w wyborze nauki online i tradycyjnej oraz czynniki, które mogą wpływać na kierunek tych tendencji. Wyniki pokazały, że istnieją dychotomie, istnieją konflikty pomiędzy indywidualnym i zespołowym nauczaniem online, jeśli chodzi o zestawy wartości. Jednak praktyka użytkowników pokazuje, że możliwe jest pogodzenie tych dwóch wartości.

W artykule przedstawiono wyniki badań nad społeczno-emocjonalnym kontekstem kształcenia zdalnego. Głównym celem badania było rozpoznanie doświadczeń nauczycieli pracujących zdalnie, a w szerszym ujęciu trudności, które wynikają z zapośredniczenia kontaktów osobistych. Główny problem badawczy opisywanego projektu to: Jak nauczyciele spostrzegają relacje z uczniami i innymi nauczycielami oraz jakie jest ich samopoczucie w związku z prowadzeniem zajęć na odległość? Na podstawie wyników badania diagnostycznego przeprowadzonego w szkołach podstawowych, ponadpodstawowych i zawodowych na Śląsku można stwierdzić, że samopoczucie badanych nauczycieli pogorszyło się ze względu na konieczność pozostania w domu i długotrwałą izolację społeczną. Nauczyciele wskazywali również na pogorszenie stosunków z uczniami i rozluźnienie więzi w klasie. Artykuł kończą rekomendacje dla praktyki kształcenia zdalnego.

Dotychczasowe badania nad edukacyjnym wymiarem mobilności międzynarodowej środowiska akademickiego dotyczą głównie rezultatów mobilności akademickiej oraz koncentrują się na mobilności studentów. Istnieje jednak niewystarczająca liczba badań, które koncentrują się na mobilności pracowników szkolnictwa wyższego (nauczycieli akademickich/badaczy i kadry administracyjnej), zwłaszcza w odniesieniu do ich uczenia się. Każdego roku Komisja Europejska publikuje badania dotyczące wpływu mobilności, ale nie zawierają one przeglądu tego, w jaki sposób uczenie się dorosłych odbywa się w ramach mobilności i jak mobilność wpływa na uczenie się przez całe życie. Celem tego artykułu jest opisanie i wyjaśnienie cech uczenia się pracowników szkół wyższych w odniesieniu do trzech rodzajów mobilności: tradycyjnej, mieszanej i cyfrowej (digitalnej). Badanie zostało przeprowadzone z udziałem 103 pracowników europejskich uniwersytetów z 17 krajów. Twierdzimy, że trzy badane tutaj schematy mobilności to różne sposoby doświadczania świata i uczenia się. Dlatego powinny być wdrażane równolegle, a nie postrzegane jako alternatywy.

Celem badania było zidentyfikowanie obszarów najbardziej wrażliwych na samopoczucie uczniów w e-szkole. Zainteresowania badaczy zdalną edukacją dotyczą najczęściej osiągnięć szkolnych uczniów. Wydaje się rozsądne spojrzenie na szkolną rzeczywistość z perspektywy dobrostanu młodzieży. Zagrożenie pandemią i przejście do zdalnego uczenia się stworzyło wyjątkowe warunki do zrozumienia problemów uczniów. W nawiązaniu do koncepcji Allardta wyróżniono cztery kategorie dobrostanu: 1) warunki szkolne, 2) relacje intrepersonalne, 3) środki do samorealizacji, 4) stan zdrowia.
Badanie zostało przeprowadzone online, ale za pośrednictwem szkół, wśród uczniów klas 7 i 8 szkół podstawowych oraz uczniów klas 1 szkół ponadpodstawowych (N = 360). Wykonano analizę głównych składowych (PCA) i konfirmacyjną analizę czynnikową (CFA) autorskiego narzędzia do badania samopoczucia ucznia w e-szkole. Trafność kryterialną określono na podstawie relacji między kwestionariuszem a innymi testami mierzącymi podobne problemy. Zastosowano Skalę Samooceny Rosenberga oraz Kwestionariusz Jakości Życia Związanej ze Stanem Zdrowia KIDSCREEN-10.
Kwestionariusz Samopoczucie Ucznia w E-szkole jest wystarczająco rzetelny i trafny. Rozkład wyników niskich, średnich i wysokich w podskalach był mniej więcej równomierny. Niskie wyniki w pierwszej podskali odnotował co czwarty badany uczeń, w drugiej i trzeciej skali co trzeci. Skala może służyć do oceny samopoczucia uczniów uczących się w systemie zdalnym lub hybrydowym. Dobre samopoczucie przekłada się na funkcjonowanie w wielu obszarach aktywności życiowej.