Wybrane prace Chrisa Markera będą interpretowane w odniesieniu do obecności zwierząt w jego projektach. Idiosynkratyczne bestiarium, które może być widoczne w wielu pracach Markera - od jego filmów dokumentalnych i filmowych haiku z lat sześćdziesiątych po koty zamieszkujące Second Life i przestrzeń publiczną - skłania do refleksji nad jego relacjami ze zwierzętami w ogóle, a z kotami w szczególności. Prace Markera analizowane są z trzech różnych perspektyw: relacji technologii do zwierząt, relacji między ludźmi a zwierzętami oraz własnego stosunku autora do bestiarium. Interpretacja wszechstronnych prac Markera prowadzi do wniosku, że obecność kota, który pojawia się w różnych formach w zależności od technologii i rodzaju medium zastosowanego w filmie do pewnego stopnia warunkuje artystyczne kontinuum twórcy. Stając się alter ego autora, kot pozwala mu zgłębiać kwestie politycznie i społecznie wrażliwe oraz pojawiać się bez ograniczeń zarówno w Second Life, jak i na platformach Poptronic.