Opublikowane: 2017-07-21

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa

Aleksander Lipiński

Abstrakt

W świetle Konstytucji źródłem prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej są m.in. akty prawa miejscowego (art. 87). Cechą charakteryzującą prawo miejscowe jest to, że jest tworzone przez organy lokalne na podstawie ustaw i w celu ich wykonania, a ponadto obowiązuje ono wyłącznie w granicach objętych właściwością miejscową danego organu. Przykładem takiego aktu jest uchwała rady gminy w sprawie przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Taki plan ma charakter fakultatywny i tylko w nielicznych sytuacjach ustawa nakazuje jego uchwalenie. Podstawową funkcją planu miejscowego jest określenie przeznaczenia objętego nim terenu, w tym rozgraniczenie terenów o zróżnicowanych funkcjach. Ma to ogromne znaczenie z punktu widzenia wymagań dotyczących gospodarowania gruntami oraz ochrony środowiska. Skoro taki plan jest aktem prawa miejscowego o charakterze powszechnie wiążącym, to musi być redagowany wedle takich zasad, jakie dotyczą redagowania tekstów przepisów prawa. Również jego wykładnia musi odbywać się wedle takich zasad.

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Lipiński, A. (2017). Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa. Prawne Problemy Górnictwa I Ochrony Środowiska, (1), 33–54. Pobrano z https://journals.us.edu.pl/index.php/ppgos/article/view/11242

Nr 1 (2017)
Opublikowane: 2017-07-21


eISSN: 2451-3431
Ikona DOI 10.31261/PPGOS

Wydawca
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | University of Silesia Press

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.