Art. 6 zawiera definicje ponad dwudziestu kluczowych pojęć z zakresu omawianej ustawy; Art. 7 przewiduje, że regulowana nią działalność nie może naruszać przeznaczenia nieruchomości; wedle Art. 8 decyzje dotyczące wód morskich wymagają uzgodnienia z organami administracji morskiej i wskazuje właściwość tych organów; Art. 9 przewiduje, że jeżeli organ współdziałający w wymaganym terminie nie zajmie stanowiska w sprawie, domniemywa się brak jego sprzeciwu.

W świetle Konstytucji źródłem prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej są m.in. akty prawa miejscowego (art. 87). Cechą charakteryzującą prawo miejscowe jest to, że jest tworzone przez organy lokalne na podstawie ustaw i w celu ich wykonania, a ponadto obowiązuje ono wyłącznie w granicach objętych właściwością miejscową danego organu. Przykładem takiego aktu jest uchwała rady gminy w sprawie przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Taki plan ma charakter fakultatywny i tylko w nielicznych sytuacjach ustawa nakazuje jego uchwalenie. Podstawową funkcją planu miejscowego jest określenie przeznaczenia objętego nim terenu, w tym rozgraniczenie terenów o zróżnicowanych funkcjach. Ma to ogromne znaczenie z punktu widzenia wymagań dotyczących gospodarowania gruntami oraz ochrony środowiska. Skoro taki plan jest aktem prawa miejscowego o charakterze powszechnie wiążącym, to musi być redagowany wedle takich zasad, jakie dotyczą redagowania tekstów przepisów prawa. Również jego wykładnia musi odbywać się wedle takich zasad.

Celem artykułu jest omówienie zagadnień związanych z procesem spalania i współspalania biomasy w kotłach energetycznych w świetle polskich regulacji prawnych, z uwzględnieniem zagrożeń i problemów eksploatacyjnych wynikających z wprowadzenia preferencji związanych z przetwarzaniem paliw odnawialnych na energię elektryczną. W artykule przeanalizowano: unijną politykę klimatyczną, związaną z wprowadzeniem biomasy do sektora energetycznego, podział oraz charakterystykę biomasy, problemy eksploatacyjne kotłów węglowych związane ze współspalaniem biomasy, dalsze perspektywy i kierunki spalania i współspalania biomasy. Wykazano również, niezbędną konieczność tworzenia i dostosowywania prawa w odniesieniu do specyfiki posiadanych zasobów energetycznych oraz technicznych uwarunkowań i możliwości ich przetwarzania na energię elektryczną.

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie jaką rolę odgrywają przepisy dotyczące planowania przestrzennego w procesie budowy instalacji OZE. W pierwszej części artykułu omówiono jakie znaczenie ma miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego podczas budowy instalacji OZE. Część druga dotyczy dwóch decyzji: decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego i decyzji o warunkach zabudowy oraz ich znaczenia dla budowy instalacji OZE. Natomiast w ostatniej części autor przedstawił propozycję modyfikacji przepisów, która była zaproponowana w projekcie ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i ustawy – Prawo budowlane. Analizie poddano również niedawno przyjętą ustawę o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych. Na zakończenie podjęto próbę oceny obecnie obowiązujących rozwiązań oraz sformułowano postulaty de lege ferenda.

The paper considers the question of legal means which may be taken by an entrepreneur who inefficiently applies for recognition an installation he conducts as regional installation for disposal of municipal wastes or installation for substitute service. The latter installations are indicated in resolution of voivodeship sejmik (regional assembly) on execution of voivodeship waste management plan in order to receive municipal wastes produced within a region of waste management, established in the plan. In a result the entrepreneur can lodge a complaint to the administrative court, either against the resolution which omits his installation or against the failure to act by the voivodeship sejmik. Unfortunately neither of these complaints seems to be a satisfactory mean of protection of rights of the entrepreneur, first of all because of the fact that the court is not entitled to oblige the sejmik to issue the resolution fulfilling entrepreneur’s expectations