Artykuł poświęcony jest analizie doświadczenia pasywności w wybranych dziełach Luciana Freuda. Malarz przedstawia na swych obrazach postacie nagich ludzi oraz psów rasy whippet pogrążonych we śnie lub bezruchu. Ludzka nagość wydaje się bezwstydna, nieomal zwierzęca – jednocześnie jaskrawo kontrastuje ze swobodnymi pozami chartów. Freud twierdził, że w swych dziełach chce uchwycić zwierzęcość człowieka, przedstawić jego cielesność, nagość. W jego dziełach daje się uchwycić interesujące zaburzenia tradycyjnych dychotomii człowiek-zwierzę, kultura-natura. Pies i człowiek tworzą osobliwą wspólnotę pasywności, opartą na wspólnym bezruchu, wycofaniu się ze świata.