Artykuł przedstawia relacje prasy polskiej na temat wyborów (od kampanii wyborczej do komentarzy powyborczych) w kurii IV (gmin wiejskich) do wiedeńskiej Rady Państwa w 1879 r. i rozłamu wyznaniowego w polskim ruchu narodowym, jaki dokonał się podczas kampanii wyborczej na skutek braku zgody pomiędzy frakcjami ruchu co do planowej kandydatury. W szerszym kontekście, poza przedstawieniem stosunku prasy polskiej do wyborów i konfliktu w łonie obozu polskiego, artykuł ukazuje także stopień zainteresowania i rozeznania prasy z poszczególnych zaborów w temacie sytuacji politycznej na Śląsku Cieszyńskim. Głównym celem artykułu była analiza ww. źródeł. Z owej analizy wyłoniła się szczegółowa faktograficznie narracja na temat przebiegu kampanii wyborczej, wyborów, a przede wszystkim na temat rozłamu w polskim ruchu narodowym.

Przedmiotem zainteresowania jest zbiór pieśni pielgrzymkowych pochodzący z przełomu XIX i XX wieku, wydrukowany w wydawnictwie Teofila  Nowackiego w Piekarach. Autor zajmuje się analizą jednego ze zbiorów pieśni pielgrzymkowych, jakie powstały na Górnym Śląsku w drugiej połowie XIX wieku, okolicznościami jego powstania oraz funkcji, które posiadały owe pieśni w duszpasterstwie parafialnym oraz w prywatnej pobożności.

Abstrakt

Niniejsze opracowanie stanowi uzupełnienie dotychczasowej wiedzy na temat wygnania biskupów katowickich w latach 1952-56. Autor w oparciu o nieznane materiały z archiwum Watykańskiego Sekretariatu Stanu przedstawia mechanizmy otrzymywania informacji na temat sytuacji na Śląsku w czasie kiedy oficjalne środki komunikacji były  utrudnione i kontrolowane przez władze komunistyczne.

Odsłania czytelnikom kulisy podejmowanych przez Stolicę Świętą działań w stosunku do narzuconych przez władze PRL-u wikariuszy kapitulnych. Poznajemy wyjątkową rolę w tych wydarzeniach biskupa Józefa Gawliny.

Słowa kluczowe: Adamski, wygnanie biskupów, Katowice, Gawlina, Watykan

Była lektorem języka angielskiego w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach, Uniwersytecie Warszawskim oraz Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie przez ponad pół wieku (1951-2003). Próbowała początkowo twórczo pracować na polu lingwistyki stosowanej. Zasłynęła jednakże jako autor oraz tłumacz literatury religijnej, kierując swoje dzieła autorskie i liczne przekłady z języka angielskiego oraz francuskiego na wspieraniu ruchu odnowy charyzmatycznej, promowania dzieła św. Teresy z Lisieux oraz bł. Karola de Foucauld, którego ideę„małych braci” wspierała, zakładając i przewodząc Fraterni Jezus Caritas w Polsce. Jej dokonania i postawa są znaczące dla współczesnego katolicyzmu, dlatego warto je przypominać, upowszechniać i naśladować.

Gdy Marcin Luter pisał o Maryi, przede wszystkim nazywał ją Matką Zbawiciela. Była to najważniejsza rzecz, którą mógł o niej pomyśleć. Czy to wszystko co ma o niej do napisania? Wydaje się, że nie gdyż, Stawia Maryję, jako wzór postępowania. Ten wiodący aspekt, zostaje podkreślony w rozważaniach o Matce Pana. Jej rola faktycznie jest zredukowana do zostania Matką Zbawiciela. Jednak Marcin Luter zauważa godność, wielkość jej postępowania. Ukazuje ją jako przykład godny naśladowania przez ludzi.

            Nie znajdziemy wzmianki o przykładzie postępowania Maryi w Katechizmach Lutra. Skupimy się natomiast na kazaniach Marcina Lutra zebranych w postylli domowej z lat 1530 – 1534 oraz „Komentarzu do Magnificat”. Te dwa dzieła Reformatora są skarbnicą ukazującą postępowanie Maryi. Postepowanie to, ukazuje za pomocą przykładów.

Dokumenty wydawane przez Papieża Franciszka są w pełnym tego słowa znaczeniu tekstami teologicznymi. Franciszek pisze w pierwszej osobie. Jest to nie tylko zabieg retoryczny, ale świadectwo „autorskiego” charakteru tych tekstów. Niniejszy artykuł jest próbą przedstawienia Franciszkowej koncepcji teologii. Jego teologia jest oparta na wierze, która jest wcześniejsza od wszelkiego rozumowania. Rozumowanie, czyli teologia jest tylko służebnicą wiary, służebnicą, która zawsze jakoś pozostaje na zewnątrz tajemnicy wiary, spotkania człowieka z Bogiem. Dlatego dwie pierwsze części artykułu zostały poświęcone Franciszkowemu rozumieniu wiary.

Przekaz wiary, ewangelizacja, dzieje się w głoszeniu kerygmatu. Tu również teologia pozostaje w roli służebnej. Kościół żyje w świecie, pośród ludzi stworzonych i ogarniętych łaską Boga. To podstawowe spojrzenie w wierze na świat wyznacza kolejne zadania teologii: ma ona pomagać w zrozumieniu tej sytuacji, odpowiadać na pytanie: co to znaczy być chrześcijaninem tu i teraz. Dlatego zadaniem teologii jest studiowanie w świetle wiary różnych aspektów naszej egzystencji, a zwłaszcza kultur. Natomiast Franciszek z dużą rezerwą odnosi się do związków teologii i nauki współczesnej.

Uznanie uprzedniości łaski Boga prowadzi Franciszka do podkreślenia istotnej roli dialogu w uprawianiu teologii. Bardzo ciekawe jest Franciszkowe ujęcie roli Magisterium Kościoła. Jest ono służebne nie tylko wobec wiary, ale – w pewnym stopniu – także wobec teologii. Co więcej, jak się okazuje, tak rozumiana teologia obficie korzysta z dorobku współczesnej filozofii: egzystencjalizmu oraz filozofii dialogu.

Przypadająca 14 listopada 2021 roku 150. rocznica poświęcenia kościoła parafialnego pod wezwaniem Ścięcia Świętego Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej Goduli jest okazją, aby sięgnąć do nieodkrytych dotąd kart historii parafii. Do 1958 roku w parafii zrodziło się aż dziesięć powołań kapłańskich. Kapłani urodzeni bądź wychowani w Goduli, zasilili szeregi duchowieństwa diecezjalnego pięciu diecezji i dwóch zgromadzeń zakonnych. Autor dokonał analizy Kroniki parafialnejoraz zbioru akt znajdujących się w Archiwum Parafii Ścięcia Świętego Jana Chrzciciela w Rudzie Śląskiej Goduli. Wyniki analizy, posiłkowane współczesnymi opracowaniami, ukażą sylwetki kapłanów pochodzących z parafii godulskiej, w kolejności przyjmowania święceń kapłańskich.

It seems that modern society does not need to be convinced of the need to educate young generations, especially the need for moral education. Observing the customs that are made more specific in social and family life, one can notice its serious deficit. The dignity of human life is not only a social-moral value, but should be the basis of every educational process.

This article says that it is up to parents to raise the young generation toward values. The text deals with the subject of the dignity of human life, because the concern for young citizens should begin in the prenatal period, which confirms the position of the Catholic Church. Author presents argument that the family is the basic place of raising children. In conclusion, the text says directly to what values the young generation should be brought up.