Tematem przewodnim numeru 1 “Chowanny” z 2009 roku jest pedagogika specjalna, gdzie za punkt wyjścia przyjęto zakres i treść pojęcia „terapia pedagogiczna” zdefiniowanego przez Ottona Lipkowskiego. Według niego do terapii pedagogicznej można zaliczyć „wszelkie działania pedagogiczne mające na celu likwidację lub ograniczenie zaburzeń rozwojowych oraz umożliwienie lub ułatwienie najkorzystniejszego rozwoju jednostkom z odchyleniami od normy”.

Tekst jest próbą syntetycznego ujęcia problemów związanych z terapią pedagogiczną. Refleksja prowadzi od przedstawienia teoretycznego podłoża terapii pedagogicznej, poprzez analizę jej funkcji i zadań, zilustrowanie metod i form pomocy dziecku z częściowymi zaburzeniami, do rekonstrukcji zależności i uwarunkowań procesu terapeutycznego we współczesnych realiach wychowania instytucjonalnego.

W pracy z dziećmi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi postawa nauczyciela powinna dawać wsparcie i motywować uczniów do walki. Równie ważne są empatia i zrozumienie dziecka. Takie środowisko stwarza sprzyjające warunki do rozwoju ucznia w różnych obszarach.

Celem artykułu jest ukazanie związku między interpretacją tekstu a kształtowaniem osobowości ucznia we współczesnej szkole. Wybór materiału tekstowego (bajki) został podyktowany cechami tego rodzaju, który niesie ze sobą wartości uniwersalne. Przykładowe ćwiczenia przedstawione w artykule mają na celu kształtowanie pożądanych wartości, takich jak: tolerancja, wrażliwość itp. Przede wszystkim mają one na celu otwarcie uczniów na dialog, który jest podstawą edukacji literackiej na kursie języka polskiego.

Agresywne zachowanie dzieci i młodzieży nadal stanowi poważny i rosnący problem w naszych szkołach, na ulicach i w naszych społecznościach. Trening zastępowania agresji (ART) to multimodalna interwencja psychoedukacyjna, której celem jest zmiana zachowania chronicznie agresywnych nastolatków i małych dzieci.

Nuda jako stan emocjonalny jest rzadko opisywana w literaturze pedagogicznej czy psychologicznej. Niemniej jednak jest to stan niepożądany, a co jakiś czas nawet niebezpieczny dla osoby nudnej. Artykuł składa się z refleksji i propozycji zapobiegania nudzie poprzez stosowanie humoru sytuacyjnego jako czynnika terapeutycznego.

Zooterapia to wspaniały sposób na zbliżenie zwierząt domowych i ludzi w celu zdrowej interakcji. Animaloterapia polega na zabieraniu potulnych i wyszkolonych zwierząt do hospicjów, ośrodków medycznych, szpitali dziecięcych, domów spokojnej starości, a nawet pacjentów przywiązanych do domu, aby zachęcić do wspomnień i interakcji społecznych.

Chromoterapia lub jej elementy mogą być prowadzone w przedszkolu, w szkole, podczas zajęć terapeutycznych i rehabilitacyjnych w szpitalu, sanatorium, domu starców. Jej głównym celem jest wspieranie i poprawa zdrowia, może być prowadzona indywidualnie lub grupowo. Artykuł zawiera opis metody wraz z interpretacją znaczeń kolorów najczęściej stosowanych w chromoterapii.

Artykuł podejmuje problem uwzględnienia życzeń i oczekiwań osób niepełnosprawnych intelektualnie w programach wspierających ich osiągnięcie niezależności. Obserwacja i analiza dokumentów posłużyły do przedstawienia wyników trzech konferencji przeprowadzonych w warsztatach i domach grupowych dla młodzieży i dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną. Artykuł kończy się wnioskiem, że konferencja jest użyteczną i skuteczną formą szkolenia w zakresie niezależności dla młodzieży i dorosłych. Daje również możliwość wymiany informacji między profesjonalistami, rodzicami, osobami niepełnosprawnymi i obserwatorami. Autor omówił kwestie dotyczące potrzeby doskonalenia procesów edukacyjnych i rehabilitacyjnych.

Celem artykułu jest analiza wybranych aspektów odgrywających istotną rolę w procesie radzenia sobie z sytuacjami trudnymi, a także w procesie kształtowania indywidualnej percepcji jakości życia (QOL): optymizmu dyspozycyjnego, wsparcia społecznego oraz poczucia koherencji. Narzędziem badawczym była analiza regresji wielokrotnej, która na podstawie badań osób z niepełnosprawnością fizyczną i sensoryczną, zidentyfikowała istotne korelacje między tymi zmiennymi a QOL. Analiza wykazała, między innymi, że badana młodzież wykazuje silne tendencje pesymistyczne. Analiza potwierdza również różnicujące znaczenie pesymizmu dla subiektywnej percepcji wsparcia społecznego. Nie potwierdza jednak znaczenia tej zmiennej w percepcji QOL i poczuciu koherencji młodzieży niepełnosprawnej.

Niniejsze wyniki badań, będące wynikiem zagrożenia poczucia bezpieczeństwa subiektywnie odczuwanego przez obywateli, stanowi próbę identyfikacji kluczowych tendencji zjawiska agresywnych zachowań dzieci i młodzieży w okresie transformacji ustrojowej w Polsce po roku 1989. Należą do nich m.in.: dynamika wzrostu brutalnych zachowań nieletnich, obniżenie wieku inicjacji przestępczej, popełnianie przestępstw ze szczególnym okrucieństwem, wzrost brutalnych zachowań wobec dorosłych, w tym nauczycieli, wykluczenie z partnerstwa dorosłych i wpływu na postawy dzieci i młodzieży, wzrost agresji i skłonności przemocowych wśród dziewcząt, upowszechnienie zjawiska prostytucji młodzieżowej i przestępczej, ponoszenie przez nieletnich, najsłabszą grupę społeczną, w określony sposób kosztów niezbędnych transformacji ustrojowych. Autor niniejszej publikacji (były wychowawca, pedagog i kierownik oddziału resocjalizacyjnego), na podstawie zdobytych doświadczeń popartych analizą literatury, przedstawia motywy przestępstw popełnianych przez nieletnich, nową specyfikę współczesnej przestępczości polskiej młodzieży, wybrane symptomy, formy i przykłady przewartościowania postaw i zachowań nieletnich. Zwraca uwagę na negatywne ogólnocywilizacyjne i społeczno-kulturowe źródła wzrostu brutalizacji zachowań nieletnich jako wadliwie przystosowanych potencjalnych wychowanków placówek poprawczych edukacyjno-poprawczych.

Konieczność poznania potrzeb psychicznych dzieci wydaje się być jednym z podstawowych warunków prawidłowego procesu integracji dzieci niepełnosprawnych ze społecznością szkolną. Dziecko niepełnosprawne często czuje się niekomfortowo w szkole. Może być dręczone poczuciem niższości i wyobcowania. Brakuje również akceptacji i sympatii dla dziecka niepełnosprawnego w klasie. Niewątpliwie uczeń niepełnosprawny odczuwa ukrytą chęć kontaktu z innymi kolegami z klasy. Aby zadbać o jego prawidłowy rozwój i funkcjonowanie w społeczeństwie, powinniśmy zwrócić uwagę na tę szczególną potrzebę kontaktu, jaką mają dzieci z różnymi dysfunkcjami. Sprawa nie jest taka sama dla różnych dzieci. Uczniowie niepełnosprawni z normą intelektualną pragną kontaktu z innymi dziećmi inaczej niż uczniowie z deficytem intelektualnym i uczniowie z zaburzeniami emocjonalnymi. Niektórzy z nich kontaktują się łatwo i chętnie ze zdrowymi dziećmi, ale inni z wielu powodów ograniczają ten kontakt ze zdrowymi dziećmi i wybierają swoich niepełnosprawnych rówieśników.

Literatura przedmiotu oraz badania przeprowadzone przez autora dowodzą, że dziecko z ADHD może mieć problemy z przystosowaniem się do grupy rówieśniczej i jednocześnie może mieć trudności w uczeniu się. Artykuł zawiera szczegółowy opis przeprowadzonych badań oraz wskazówki dotyczące wypracowania odpowiednich strategii pracy z dzieckiem i resztą zespołu klasowego w celu poprawy zachowań społecznych ucznia z ADHD i ogólnej kondycji społecznej w klasie szkolnej.

Tekst stanowi raport z badań nad jakością terapii logopedycznej oferowanej, w ramach polskiego systemu edukacji i medycyny, dzieciom z zaburzeniami mowy. Krótki wstęp ilustruje współczesny system terapii logopedycznej w Polsce, kolejne części obejmują prezentację ocen badanych nauczycieli, logopedów i rodziców, dotyczących jakości i zakresu terapii logopedycznej. W ostatniej części wyciągnięto wnioski z badań i podjęto próbę nakreślenia koniecznych zmian.

Tekst stanowi raport z badań nad klasami systemów wartości regulujących pomoc woluntarystyczną.

Celem artykułu jest porównanie systemów kształcenia pedagogiki specjalnej w szkołach wyższych. Dokonano porównania programów nauczania z zakresu pedagogiki specjalnej w badanych krajach z punktu widzenia elementów treści planów nauczania. Wskazano również na różnice między organizacją i profilem systemu edukacji — systemem, charakterem i rodzajem studiów w wybranej polskiej i słowackiej uczelni wyższej.

Recenzja

Recenzja

Recenzja

Recenzja

Wspomnienie