Kazimierz Braun
kaz@buffalo.edu
Afiliacja:
University at Buffalo
Polska
Biogram
Kazimierz Braun ukończył polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1958) oraz reżyserię dramatyczną w PWST w Warszawie (1962). Doktoryzował się na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu (1971), habilitował się na Uniwersytecie Wrocławskim (1975) oraz w PWST w Warszawie (1988). Został mianowany profesorem w USA (1989) i profesorem w Polsce (1992). Jako reżyser zadebiutował w teatrze w 1961 r., w telewizji w 1962 r. Reżyserował w Teatrze Polskim w Warszawie, Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, Teatrze im. Horzycy w Toruniu, Teatrze im. Solskiego w Tarnowie, oraz za granicą m.in. w USA, Irlandii, Kanadzie, Niemczech. W latach 1967-1971 był Dyrektorem Artystycznym Teatru im. Osterwy w Lublinie, w latach 1971-1974 Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym tamże, w latach 1975-1984, Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Teatru Współczesnego we Wrocławiu, skąd został zwolniony przez władze z powodu działalności opozycyjnej. Od 1985 r. pracował i mieszkał w USA. Reżyserował m.in. w The Guthrie Theatre w Minneapolis, Odyssey Theatre w Los Angeles, Chicago Actors Ensemble, Kavinoky Theatre w Buffalo, oraz na uniwersytetach.
Do jego najwybitniejszych prac zaliczano cykle przedstawień według sztuk C. Norwida (13 widowisk)[2], T. Różewicza (19 widowisk)[3], Shakespeare’a (12 widowisk w językach polskim i angielskim)[4], oraz Dziady A. Mickiewicza (dwukrotnie) oraz Dżuma według A. Camusa i Anna Livia według J. Joyce’a i inne.
Wykładał m.in. w New York University, University of California Santa Cruz, University at Buffalo. Prowadził warsztaty reżyserskie w USA, Polsce, Irlandii i Wielkiej Brytanii. Współpracował z zespołami polskimi w USA i Kanadzie.
W swoich pracach teatralnych Kazimierz Braun odwołuje się do tradycji Appii, Craiga, Wyspiańskiego i Osterwy. Tworzy przedstawienia w oparciu o swą ideę "Teatru wspólnoty"[5], dążąc do przemienienia aktorów i widzów w jedną twórczą grupę. Osiąga to poprzez wytworzenie specjalnych relacji międzyludzkich w czasie akcji widowiska, jak również budując przestrzeń teatralną, która łączy wszystkich obecnych. W swoich utworach prozatorskich i dramatycznych Braun posługuje się stylistyką i środkami wyrazowymi "fikcji historycznej", w której prawdziwe zdarzenia i prawdziwe postaci służą jako fundament do zbudowania skomplikowanej rzeczywistości symbolicznej i duchowej. W swoich pracach poświęconych historii teatru wydobywa zależności między estetyką, a społecznym i politycznym kontekstem życia teatralnego. Tłumaczył z angielskiego, francuskiego i włoskiego na polski, oraz z polskiego, francuskiego i rosyjskiego na angielski.