Autorka artykułu przeanalizowała ogół określonych czynników historyczno-kulturowych, które wpłynęły na przebieg stosunków rosyjsko-fińskich, a także na powstanie i funkcjonowanie w Wielkim Księstwie Finlandii rosyjskojęzycznego czasopiśmiennictwa. Analiza wybranych epizodów z historii rosyjskojęzycznych periodyków przełomu XIX i XX stulecia pozwala wysnuć wniosek, że właśnie w tym okresie słowo drukowane zyskiwało coraz bardziej na znaczeniu, jeśli chodzi o kształtowanie społeczno-politycznych oraz narodowo-patriotycznych nastrojów i ogólnokulturowych postaw zarówno w rosyjskim, jak i w fińskim społeczeństwie. Pozycja trzech periodyków, poddanych analizie pod kątem dominujących tendencji światopoglądowych oraz kręgu odbiorców, okazuje się inna. Prorządowa „Finliandskaja gazieta” (redaktor: prawnik, monarchista Iwan Bażenow), będąc tubą propagandową caratu i prowadzonej przez niego nacjonalistycznej i rusyfikacyjnej polityki, zwraca się do wszystkich mieszkańców Wielkiego Księstwa. Liberalny „Russkij gołos” (redaktor: profesor, liberał Konstantin Arabażyn) optuje za ideami humanizmu, a także jednoczeniem się narodów, opartym na ogólnych, materialnych, duchowych i kulturowych wartościach oraz przesłankach prawnych; jej czytelnicy to przeważnie inteligencja rosyjska. Z kolei radykalne „Dni naszej żizni” (redaktor: uczestnik ruchu „Białych”, poeta Iwan Sawin) z jednej strony odrzucają wszystkie zdobycze rewolucji rosyjskiej i ostro krytykują pasywnych „ojców-emigrantów”, z drugiej zaś utopijnie wierzą w przyszłą konsolidację rozproszonej młodzieży w walce przeciwko bolszewikom, prowadzonej nie tylko słowem, ale i czynem; adresatami periodyku pozostają głównie młodzi przedstawiciele rosyjskiej emigracji.

Niniejszy artykuł poświęcono współczesnym przeobrażeniom procesu literackiego i samej literatury, odbieranych przez krytykę literacką w kategoriach schyłku literatury (teza „u nas nie ma literatury” jako przeświadczenie o upadku tej dziedziny sztuki). Artykuł przedstawia wybrane refleksje na temat omawianego procesu, prezentowane na łamach tzw. tołstych żurnałow (ze szczególnym uwzględnieniem stanowiska znanej rosyjskiej krytyczki Anny Kuzniecowej), oraz pogląd autorki pracy
na ogólny, przejściowy stan rosyjskiej literatury współczesnej.

Artykuł porusza problem przemian wartości we współczesnym społeczeństwie rosyjskim, których nośnikami stają się literackie, artystyczne, społeczne i polityczne „tołstyje żurnały”. Autorzy badają ten proces, analizując poznawczo-narracyjne mechanizmy realizacji pojęć „sumienie” i „dobro”, przejawiających się w dyskursie tychże czasopism.

The article aims to outline the role of literary periodicals in the social system of literature from a perspective of processes that take part in the accumulation of both cultural capital and social capital. In this sense, the paper is an attempt to incorporate a sociological perspective into the theory of literature in order to provide a more informed view on social and cultural processes that are mediated by literary periodicals of diversified kind. By referring to the notions of embodied and institutional cultural capital (Pierre Bourdieu) as well as social capital (Robert D. Putnam, Francis Fukuyama), the paper examines the dialectic of system reproduction and morphogenetic change in terms of processes that organize the functioning of literature conceived of a specific kind of social system.

The article presents the contacts of Sigizmund Krzhizhanovsky, a Russian writer of Polish origin, with literary magazines of the first decades of Soviet Russia. Krzhizhanovsky, as a representative of the avantgarde and the Polish nobleman, met with a politically motivated ban on printing. Most of his works were published for the first time only during the period of perestroika. Some of his smaller works, however, saw the light of day thanks to literary magazines. The aim of the article is to present the socio-political situation in which the writer found himself and to outline the balance of power prevailing in the literary life of the time.

In this article author claimed that thick journal and institution of literature award are very similar. Author described a history of thick journal in Russia and place occupied by this type of publishing in a modern russian culture field. Regardless of the crisis of thick journal, many journal’s attributes are influent and use by literature awards. Author of the article things that Yasnaya Polyana Book Award is a good example showing this mechanism. As a consequence Yasnaya Polyana is using a journal’s features to create a new type of thick journal.

Modern contemporary criticism undertakes new methods to create attractive and widely readable texts. The author of the hereby article attempts to identify innovative trends in Russian literary criticism texts published in prestigious magazines. Russian literary magazines are commonly regarded as the highest intellectual indicator of Russian culture. Nevertheless, recent texts published in literary magazines imply aggression, invectives and various linguistic elements typical for unprofessional critical discourse. Therefore, there appeared the need to analyse new ideas altering traditional literary criticism in literary magazines.