Opublikowane: 2016-11-15

Performatywność ciszy – strategia uciszania w działaniach artystycznych

Justyna Anna Stasiowska

Abstrakt

Abstrakt

Traktując ciszę jako efekt wynikający z specyficznej formy ramowania sytuacji w działaniach artystycznych i społecznych artykuł analizuje przykłady „uciszania” odrzucają dychotomiczną opozycję na dźwięk i ciszę. Manipulacja percepcją odbiorcy pozwala na wytworzenie stany ciszy w określonej przestrzenie, jak w przypadku serii performansów pod nazwą Blackout. W ramach konwencji koncertu artysta Tres wyłącza wszystkie działające systemu danego budynku próbując doprowadzić do wyciszenia całości konstrukcji. To działanie fizyczne połączone jest z symboliczną redukcją ukazując jak sama publiczność wytwarza określony stan. Wykorzystując perspektywę performatyki chciałabym skupić się na uciszaniu jako procesie kolonizowania przestrzeni i narzucania określonego porządku poprzez wykorzystywanie technik i technologii w działaniach artystycznych.

Słowa kluczowe:

sound studies , nauko o sztuce

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Stasiowska, J. A. (2016). Performatywność ciszy – strategia uciszania w działaniach artystycznych. Er(r)go. Teoria - Literatura - Kultura, 2(33). Pobrano z https://journals.us.edu.pl/index.php/ERRGO/article/view/3968

ER(R)GO nr 33 (2/2016) - dźwięki/pauzy/cisze

Nr 33 (2016)
Opublikowane: 2016-10-28


ISSN: 1508-6305
eISSN: 2544-3186
Ikona DOI 10.31261/errgo

Wydawca
University of Silesia Press | Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego i Wydawnictwo Naukowe "Śląsk"

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.