Tematem artykułu jest analiza znaczeń przypisywanych dźwiękom w narracji mitycznej komunizmu. Zakres źródłowy obejmuje przede wszystkim poezję oraz pieśni publikowane w Polsce w okresie stalinizmu. W artykule wyróżnione zostały trzy główne kategorie organizujące mityczną audiosferę: kolektywny śpiew, który pełni funkcję mobilizacyjną i ma moc kreowania rzeczywistości; konfrontacja odgłosów przyrody z dźwiękami industrialnymi; dychotomia hałasu i ciszy. Socrealistyczną audiosferę można scharakteryzować jako nasyconą dźwiękiem, wręcz zgiełkliwą, w której donośne odgłosy, zwłaszcza industrialne, są wartościowane pozytywnie jako wyraz przemiany ontologicznej świata. Na przeciwległym biegunie znajduje się cisza oraz dźwięki amorficzne, postrzegane jako znak starego, kapitalistycznego świata, który trzeba przezwyciężyć.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Nr 33 (2016)
Opublikowane: 2016-10-28
10.31261/errgo
English
Język Polski