Rozważania dotyczą przygotowania do budowy Regionalnego Ośrodka Telewizji w Katowicach. Była ona prowadzona w latach 1957-1968. Działania organizacyjne były planowane i wykonywane w instytucjach państwowych. Pierwszą z nich było Ministerstwo Łączności, a drugą Komitet do Spraw Radiofonii „Polskie Radio”. Działania tych instytucji w zakresie budowy Regionalnego Ośrodka Telewizji w Katowicach zostały opisane na podstawie przepisów prawa, dokumentów archiwalnych, publikacji prasowych i książkowych. Autor konfrontuje opis historyczny planów budowy Regionalnego Ośrodka Telewizji w Katowicach z mitem stworzonym przez Stanisława Miszczaka.

Prezentowany artykuł koncentruje się na funkcjonowaniu International Tracing Service (Międzynarodowa Służba Poszukiwań, od 2019 roku pod nazwą The Arolsen Archives – International Center on Nazi Persecution), największego na świecie archiwum dokumentów  dotyczących ofiar i ocalałych z Holokaustu, analizując jego działalność w kontekście indywidualnej i zbiorowej pamięci Zagłady. Artykuł sięga do koncepcji zaproponowanych przez, między innymi, Jana Grossa, Marianne Hirsch i Dana Stone’a, aby ukazać znaczenie International Tracing Service w kształtowaniu europejskiej pamięci Shoah.

Twórczość Ibne Safiego stanowi przykład kulturowej hybrydy, która wykracza poza tradycyjne granice fikcji detektywistycznej. Dorobek literacki autora tworzy nie tylko kanon pakistańskiej oraz indyjskiej prozy rozrywkowej, ale także ukazuje, w jaki sposób literatura może funkcjonować jako pomost między różnymi, często odległymi tradycjami kulturowymi, tworząc nowe formy wyrazu. Z jednej strony jego powieści są silnie zakorzenione w zachodnich strukturach gatunkowych, z drugiej natomiast nasycone lokalnymi tradycjami narracyjnymi, które kłócą się z konwencjami kojarzonymi powszechnie z klasyczną powieścią kryminalną na Zachodzie.Celem artykułu jest analiza prozy Ibne Safiego – koncentrująca się głównie na stworzonej przez niego postaci detektywa Faridiego, głównego bohatera serii wydawniczej Świat detektywów. Szczególna uwaga skupia się tutaj na sposobach, do jakich ucieka się autor, by dekonstruować zachodnie wzorce narracyjne, wprowadzając do swoich powieści elementy lokalnej stylistyki i tropów kulturowych.  

Niniejszy artykuł przedstawia analizę jakościową treści (etnograficzną i socjologiczną) jednego z trendów internetowych na YouTubie – mukbangów. Filmiki z tej kategorii definiuje się jako pokazujące jedzenie na żywo, często w połączeniu z rozmową lub komentarzem. Mukbangi idealnie wpisują się we współczesny trend korzystania z nowoczesnych dóbr konsumpcyjnych (wirtualnych), ponieważ zapewniają widzom wybór i niemal nieograniczony dostęp do nagrań, które zaspokajają różne potrzeby. Celem artykułu jest analiza treści filmików mukbang w kontekście etnografii zmysłów oraz udzielenie odpowiedzi na pytania dotyczące udziału zmysłów w przekazywaniu i odbiorze tego typu produktów wirtualnych.