ZAGROŻONY ŚWIAT?                                                                                                                                   

Od 2020 roku Europa znajduje się w nieustannym poczuciu zagrożenia. Pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 pokazała, w jaki sposób mogą spełnić się najgorsze obawy współczesnego społeczeństwa. Niewydolna służba zdrowia i problemy wynikające z reżimów sanitarnych choć by skierowały słup światła na liczne fenomeny kulturowe determinujące kondycję życia współczesnego człowieka. Przyspieszona cyfryzacja sprzężona ze wzrostem zagrożenia ze strony fake newsów; wiedza z gatunku postprawdy, ale także wojny, inflacja i  postępujące zubożenie społeczeństwa to  zjawiska charakteryzujące Europę i świat trzeciej dekady XXI wieku. Parafrazując słowa Zygmunta Baumana: Europa znajduje się w stanie oblężenia, a powszechna utrata poczucia ontologicznego bezpieczeństwa i niepewność jutra skłania do antropologicznej refleksji nad kondycją współczesnego społeczeństwa. Czym dzisiejsze zagrożenia różnią się od tych, z którymi Europa zmagała się w minionych wiekach? Konfabulacje, niepokoje społeczne, wojny, epidemie i zagrożenia ekologiczne w XXI wieku zmieniły swoje oblicze za sprawą nowych mediów, które determinują nasz sposób myślenia i poznawania. Stan kontyngencji opisany przez Anthony'ego Giddensa w Konsekwencjach nowoczesności (2008) skłania do refleksji nad kondycją pokoleń w trzeciej dekadzie XXI wieku. Społeczeństwa europejskie wyrosły w przekonaniu o nieograniczonych możliwościach, jakie dają technologia, postęp, nauka, a także powszechny dostęp do informacji. Tymczasem, współczesne zagrożenia obnażają naiwność wiary w nieograniczone możliwości człowieka, rynku czy organizacji politycznej, przy jednoczesnej uniwersalnej potrzebie zaufania i poczucia bezpieczeństwa.