W dzisiejszych czasach głęboka współpraca między uczelniami, ośrodkami badawczymi i przemysłowymi jest ważnym bodźcem wzrostu gospodarczego. Jednak nadal nie jest jasne, jak przebiega proces komercjalizacji wiedzy w krajach, które mają doświadczenie wysoce scentralizowanej gospodarki i edukacji. Tbiliski Uniwersytet Państwowy jest postrzegany jako ośrodek przyspieszający procesu rozwoju komercjalizacji wiedzy, głównie ze względu na swoje powiązania międzynarodowe, choć kwestia komercjalizacji wiedzy z zakresu nauk społecznych jest nadal w większości pomijana. Niniejsze badania analizują przypadek najstarszej, największej i najbardziej umiędzynarodowionej uczelni w Gruzji. Kompleksowe badanie ma na celu określenie czynników makro i mikro, które sprawiają, że komercjalizacja wiedzy w naukach społecznych kończy się powodzeniem lub porażką. Wyniki pokazują, że niektórzy przedstawiciele społeczności uniwersyteckiej uważają, że komercjalizacja opiera się głównie 
na naukach przyrodniczych i ścisłych. Inni natomiast twierdzą, że wkład w rozwój społeczny jest najważniejszym możliwym transferem wiedzy.

W niniejszym artykule opisano wyniki studium przypadku dotyczącego czynników, które wpłynęły na podejmowanie decyzji związanych z pierwszą falą COVID-19 na poziomie samorządów lokalnych w Republice Estońskiej. Badane gminy to największa gmina w Estonii, miasto Tallinn, oraz najbardziej dotknięta pierwszą falą kryzysu gmina Saaremaa. W trakcie mapowania jednostek kryzysowych zidentyfikowano trzy jednostki w Tallinie i dwie w Saaremaa – niektóre sformalizowane przed kryzysem, inne sformalizowane ad hoc, a jeszcze inne w ogóle niesformalizowane. Podmiotami badania byli członkowie jednostek kryzysowych COVID-19.

Badanie, które składało się z kwestionariusza i wywiadów pogłębionych, koncentrowało się na wpływie ośmiu czynników decyzyjnych, które podzielono na wewnętrzne (stres, bezradność, presja grupy i dobre samopoczucie) i zewnętrzne (presja czasu, presja mediów i opinii publicznej, dostępność informacji, presja rządu centralnego lub innych instytucji). Wyniki wskazują, że największy wpływ miały czynniki zewnętrzne (największa napięcie odczuwano z powodu presji czasu, stresu oraz presji ze strony mediów i opinii publicznej). Decydenci podkreślali, że wpływ na podejmowanie decyzji miały także wcześniejsze doświadczenia, postrzeganie ryzyka i emocje.

Miękka siła gospodarcza wiąże się z subiektywnie postrzeganą atrakcyjnością podobnie jak sukces systemu gospodarczego i polityki gospodarczej. Obecny stan miękkiej siły Unii Europejskiej w stosunku do innych światowych potęg gospodarczych analizowany jest w niniejszym artykule za pomocą kilku metod: sondaży, wskaźników obiektywnych, szacunków wartości oraz metody infometrycznej. Potwierdzają one dominację UE lub jej drugą po USA pozycję. Na miękką siłę UE składają się między innymi: poziom rozwoju, jakość życia, marki krajowe i korporacyjne, regulacje biznesowe, priorytetowo traktowana ochrona środowiska, swoboda prowadzenia działalności gospodarczej, inicjatywy integracyjne, pomoc rozwojowa udzielana przez UE, turystyka, branże kreatywne, edukacja, nauka, kultura i poziom opieki zdrowotnej. Główne wyzwania dla wizerunku UE to spadające tempo rozwoju gospodarczego oraz dominacja amerykańskich i chińskich marek korporacyjnych w sektorach medialnym, technologicznym i bankowym.

Rozmowy Okrągłego Stołu odbywające się pod koniec lat 80. ubiegłego wieku na Węgrzech i w Polsce były szeroko krytykowane przez siły ówczesnej opozycji nieuczestniczące w negocjacjach. Na Węgrzech do krytykujących należała Partia Węgierskiego Października, która uznała tę formę transformacji za wadliwą i sprzeczną z interesami społeczeństwa. Formacja, której przewodził György Krassó, mająca powiązania z Polską, zasłynęła przede wszystkim dzięki ulicznym happeningom. Krytyka Partii pod adresem uczestników obrad węgierskiego Okrągłego Stołu przypomina „niekonstruktywną” ocenę polskiego Okrągłego Stołu formułowaną przez przedstawicieli ówczesnych polskich sił opozycyjnych.

Artykuł analizuje kwestię zaangażowania artystów w ruch proniepodległościowy w Katalonii. Dla wprowadzenia w kontekst wydarzeń, autorka rozpoczyna od przedstawienia historii Katalonii, skupiając się na jej konflikcie z Królestwem Hiszpanii i pięciu momentach historycznych, gdy Katalonia ogłosiła niepodległość. Artykuł przedstawia, w jaki sposób przeszłość jest obecna w codziennym życiu Katalończyków i jak wpływa na ich postawy. Autorka stara się także wskazać, jaką rolę odgrywają w tych procesach artyści i jak rozpoczęło się ich zaangażowanie w ruch proniepodległościowy. Czyni to poprzez przedstawienie artystycznego i politycznego zaangażowania artystów reprezentujących różne style i pokolenia.

Agresja wojsk Federacji Rosyjskiej na terytorium Ukrainy, do jakiej doszło 24 lutego 2022 r., doprowadziła do wybuchu wojny, która zmusiła ludzi do ucieczki z domów i opuszczenia swojego kraju w poszukiwaniu bezpieczeństwa, ochrony i pomocy. W pierwszym tygodniu wojny ponad milion uchodźców z Ukrainy, głównie kobiet z dziećmi i osób starszych, przekroczyło granice swojego kraju, chroniąc się w krajach sąsiednich. Znaczna część uciekających przybyła do Polski. Celem artykułu jest przegląd głównych działań legislacyjnych i organizacyjnych podejmowanych przez polską administrację rządową i samorządową w zakresie zapewnienia uchoźcom instytucjonalnej pomocy i ochrony, a także działań służb mundurowych na rzecz identyfikacji ryzyka i zagrożeń oraz zapewnienia bezpieczeństwa osobistego przybywającym z Ukrainy.