Opublikowane: 2024-06-12

Nazwy osobowe jako wyznacznik idiolektu pisarza – na przykładzie dzieł Erazma Glicznera (1535–1603)

Magdalena Gozdek Logo ORCID

Abstrakt

W artykule podjęto próbę weryfikacji tezy o potencjalnej zależności pomiędzy warstwą onimiczną dzieł XVI-wiecznego pisarza Erazma Glicznera a jego językiem osobniczym. Poddany analizie materiał został wyekscerpowany bezpośrednio z czterech – zróżnicowanych gatunkowo – starodruków autorstwa Glicznera: Książek o wychowaniu dzieci (1558), Odporu na odpowiedź kwestyj (1579), Kroniki żywota, nauki i spraw Pana Jezusa (1579) oraz Appellatii, którą się popiera i znowu wywodzi (1598). Oglądowi poddane zostały wszystkie nazwy osobowe obecne w wymienionych publikacjach, natomiast szczegółowa analiza przeprowadzona w artykule dotyczy kilku wybranych antroponimów, wśród których znalazły się imiona Eliasz, Judasz, Filip, Józef, Grzegorz oraz Magdalena. Nazwy te zostały poświadczone przynajmniej w dwóch badanych zabytkach. Szczególną uwagę poświęcono kwestii adaptacji obcych antroponimów w przedziale czterdziestu lat dzielących pierwszą i ostatnią publikację protestanckiego autora na tle tendencji właściwych dla polszczyzny drugiej połowy XVI w. Istotne dla prowadzonych rozważań były takie aspekty, jak kontekst użycia nazwy własnej oraz jej referent. Dokonana analiza nazw własnych wyekscerpowanych z utworów Glicznera wykazała słabą zależność idiolektu tego autora od onomastykonu zawartego w jego tekstach.

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Gozdek, M. (2024). Nazwy osobowe jako wyznacznik idiolektu pisarza – na przykładzie dzieł Erazma Glicznera (1535–1603). Forum Lingwistyczne, 12(1), 1–12. https://doi.org/10.31261/FL.2024.12.1.04

Cited by / Share

Tom 12 Nr 1 (2024)
Opublikowane: 2024-06-18


ISSN: 2449-9587
eISSN: 2450-2758
Ikona DOI 10.31261/FL

Wydawca
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego | University of Silesia Press

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.