Tekst podzielony jest na trzy części. Pierwsza, o zasadniczym znaczeniu, dotyczy wyzwania, z którym dzisiaj się konfrontujemy. Jest to wezwanie do „przemyślenia myśli” w perspektywie ontologii otwartej jako ontologia trynitarna i utrójcowiona przez wydarzenie Jezusa Chrystusa, przyjęte i interpretowane w kontekście i w perspektywach nie tylko wyznaniowych. W drugiej części podjęto próbę odpowiedzi na cztery fundamentalne pytania, które prowadzą nas do właściwego wdrożenia – w konfrontacji z dzisiejszymi oponentami – takiej performatywnej interpretacji istnienia i pojmowania istnienia. W trzeciej skupiamy się na dwóch przyjętych założeniach teologicznej drogi i pokazujemy, że jest ona już przynajmniej po części i owocnie przebyta, ale wciąż jeszcze wiele zostało do przebycia w podejmowanej z zapałem służbie ludowi Bożemu pielgrzymującemu na przestrzeni dziejów.

Celem artykułu jest zbadanie możliwości zastosowania fenomenologii (takiej, jak ją przedstawia Levinas) w teologii. Dlatego najpierw zostały przedstawione na podstawie tekstów Levinasa główne idee fenomenologii: zasada wszelkich zasad i wynikający z niej punkt wyjścia fenomenologii: poszukiwanie sensu, a nie obiektywnego oparcia i pewności prawdy ujmowanej według jednego wzoru; charakterystyka „ja” jako podmiotu poznającego (intencjonalność, zmysłowość, czasowość) i podstawowe elementy teorii poznania oraz
techniki fenomenologicznej: epoché i analiza ejdetyczna. Następnie zostały przedstawione cztery punkty możliwego inkorporowania fenomenologii w teologii: pojęcia teologiczne; procedury, systemy i klasyfikacje; rozumienie; prawda.

Kategorie obecności i nieobecności mają fundamentalne znaczenie w opisie doświadczenia relacji człowieka z Bogiem. W artykule zestawiono sposób rozumienia tych pojęć oraz ich rolę w myśli teologicznej Geralda O’Collinsa SJ oraz Anthoniego J. Godzieby. Obaj autorzy rozwijają myśl o miłującej obecności Boga objawiającego się w Chrystusie, natomiast różnią się w sposobie rozumienia pojęcia nieobecności Boga. W ujęciu Godzieby nieobecność oznacza  tajemniczość i transcendencję Boga, które przekraczają ludzkie poznanie. Natomiast w myśli O’Collinsa transcendencja i niepojmowalność Boga są ujmowane w ramach pojęcia obecności, która zostaje mocno wyakcentowana w jego chrystologii.

Hipoteza ostatecznej decyzji oraz koncepcja siostry śmierci wpisują się w tanatologię skoncentrowaną wokół nadziei. W swych badaniach, rolę momentu śmierci podkreśla Ladislaus Boros. To właśnie w momencie śmierci człowiek osiąga pełnię swego człowieczeństwa poprzez możliwość dokonania pierwszego, w pełni wolnego i świadomego aktu. Zdolność ta powstaje dzięki bliskości Chrystusa, z którym człowiek staje twarzą w twarz. Ta wyjątkowa chwila zażyłości z Bogiem uzdalnia go do decyzji o życiu z Chrystusem lub bez niego. Franciszek z Asyżu śmierć postrzega jako swoją siostrę. Ten pozytywny obraz śmierci wpisuje Franciszkową siostrę w nurt średniowiecznego braterstwa. Człowiek spotykając się ze swoją śmiercią przeżywa przemijalność w pokoju i z nadzieją. Siostra, która po niego przychodzi, stopniowo doprowadza go do pełnego przejścia do wieczności, w której oczekuje na człowieka Chrystus. Franciszek podkreśla ciągłość życia, którego siostra śmierć jest spoiwem i łącznikiem.

Społeczeństwo żyjące we współczesnym świecie jest świadkiem ciągłych przemian, które dokonują się w przestrzeni życia jednostek i społeczeństw w ujęciu globalnym. Zmiany te niosą tak pozytywne jak i negatywne skutki dla ludzkości. W ostatnich dwóch latach świat został doświadczony przez pandemię koronawirusa SARS CoV-2, która pozbawiła życia 2,4 mln ludności. W obliczu pandemii rozpoczęto pracę nad stworzeniem szczepionki, która będzie antidotum na zaistniały kryzys.

Artykuł przedstawia zagadnienia związane ze szczepionką, która została wprowadzona do powszechnego obiegu z końcem 2020 roku. Pomimo entuzjazmu jaki został wywołany powstaniem w szybkim tempie szczepionki, istnieją zagadnienia, które wskazują na niedoskonałość otrzymanego produktu. Rodzące się pytania są związane z skutkami ubocznymi, które może powodować niezbadany dokładnie preparat oraz z samym procesem jego powstawania. Niniejszy artykuł ukaże także stanowisko Kościoła katolickiego w omawianej kwestii.

Nawiązując do obchodzonego w 2022 roku stulecia chrztu Edyty Stein, a nadto do osiemdziesiątej rocznicy jej śmierci w komorze gazowej, artykuł przywołuje zasadnicze elementy orędzia tej Córy Izraela i Córy Karmelu, zakonu w którym nosiła imię: Teresa Benedykta od Krzyża. Przedstawia najpierw świętą męczennicę jako patronkę dialogu chrześcijańsko-żydowskiego, następnie – w myśl decyzji św. Jana Pawła II – jako patronkę Europy, i w końcu jako patronkę kobiet. Znaczny fragment artykułu stanowi rozważanie o możliwości nadania św. Edycie Stein, jako piątej kobiecie i trzeciej karmelitance bosej, tytułu doktora Kościoła, z zaznaczeniem, że mogłaby ona być w tym gronie rozpoznawalna jako doctor Crucis. Studium wieńczy refleksja o Edycie Stein – obrończyni prawdy, wszak według wypowiedzi samej świętej, poszukiwanie prawdy jest poszukiwaniem Boga, i odwrotnie, obrona prawdy staję się obroną praw Bożych.