...

...

Maria Moczydłowska była najmłodszą spośród wszystkich posłanek Sejmu Ustawodawczego i jedną z trzech wybranych z listy narodowej (poza Gabrielą Balicką i Zofią Sokolnicką). Swój sukces wyborczy w dużej mierze zawdzięczała współpracy z księdzem Wacławem Blizińskim — współtwórcą Narodowego Zjednoczenia Ludowego. W swojej działalności dążyła do ponadpartyjnej współpracy posłanek i aktywnie działała na rzecz równouprawnienia kobiet i mężczyzn. Do historii przeszła m.in. jako pierwsza kobieta, która zabrała głos w polskim Sejmie. Była orędowniczką wprowadzenia całkowitej prohibicji. Po zakończeniu kariery politycznej skoncentrowała się na działalności oświatowej.

Polska i Ukraina stanowią dwa odmienne przykłady państw pokomunistycznych, w których procesy demokratyzacji wykazują różne tempo, determinanty oraz rezultaty. Celem postawionym w artykule jest próba określenia teoretycznych podstaw procesu demokratycznej transformacji w Polsce i na Ukrainie. Dokonano analizy porównawczej przemian systemowych w dwóch sąsiadujących państwach, ze szczególnym uwzględnieniem uwarunkowań determinujących te procesy. Artykuł powstał z potrzeby udzielenia odpowiedzi na pytanie: Jakie znaczenie mają doświadczenia polskiej i ukraińskiej transformacji systemowej dla współczesnej tranzytologii.

Celem autora artykułu jest charakterystyka procesu funkcjonowania demokracji w Polsce w ciągu ostatniej dekady. Główny problem badawczy/hipoteza postawiona w artykule brzmi: „Demokracja w Polsce jest nieskonsolidowana (niespójna)”. Scharakteryzowany został proces rywalizacji politycznej oraz czynniki określające (warunkujące) proces utrwalenia demokracji. Artykuł ma charakter interdyscyplinarny, problem badawczy został przeanalizowany z perspektywy politologicznej, socjologicznej i filozoficznej. Próba analizy problemu badawczego może wnieść istotny wkład w dalsze badanie procesu funkcjonowania demokracji w Polsce.

Niniejszy artykuł traktuje o tym, w jaki sposób miasta na prawach powiatu województwa śląskiego postępują z petycjami obywateli. Od czasu wejścia w życie Ustawy o petycjach do chwili wejścia w życie rozporządzenia o ochronie danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych (tzw. RODO) do władz 19 miast złożono 300 petycji. Analiza danych pozwala dojść do wniosku, że nie ma jednolitej praktyki postępowania wobec tychże spraw. Każdy podmiot inaczej podchodzi do kwestii procedowania petycji — część wykonuje swoje zadania wzorowo, stanowiąc przykład proobywatelskiej postawy, część ogranicza się do ustawowego minimum, a cześć nie wypełnia większości ustawowych zobowiązań. Artykuł zawiera również wnioski z przeprowadzonych badań dotyczące ustanowienia ogólnowojewódzkiej praktyki postępowania z petycjami, a także zalecenia nowelizacji Ustawy o petycjach w pewnych jej obszarach.

W artykule przedstawiona jest interwencja w obronie jezydów zapoczątkowana w sierpniu 2014 roku w północnym Iraku. Podmiotem operacji były przede wszystkim Stany Zjednoczone dysponujące zgodą irackiego rządu na prowadzenie działań zbrojnych na rzecz integralności terytorialnej oraz ochrony obywateli Iraku. Autor artykułu dowodzi, że w operacji w obronie jezydów, wbrew powszechnym przekonaniom, można odnaleźć znacznie więcej elementów interwencji humanitarnej niż odpowiedzialności za ochronę. W tym celu poszczególne komponenty operacji w obronie jezydów zostały zaprezentowane przez pryzmat koncepcji interwencji humanitarnej i odpowiedzialności za ochronę.

Celem autora artykułu jest ustalenie zakresu zadań służb media relations funkcjonujących w różnorodnych podmiotach ze sfery życia społecznego i gospodarczego. Analizie podlegał też dobór miejsca ich ulokowania w strukturach organizacyjnych, co wpływa na rangę, sprawność działania i zakres kompetencji. Podjęto również temat opracowywania, znaczenia oraz zgodności z obowiązującym prawem procedur komunikacyjnych przygotowywanych w celu optymalizacji kontaktów organizacji ze środkami masowego przekazu.

Celem podjętym w artykule jest przedstawienie w bardzo ogólnym zarysie stosunków polsko‑żydowskich w latach 1918—2018 oraz ich współczesnego obrazu kształtowanego w ramach dwubiegunowo prowadzonej narracji politycznej, określanej jako heroiczno‑nostalgiczna oraz krytyczna. Postaram się wykazać, że opowieści o wspólnych losach, wywierające wpływ na kształtowanie wizerunku naszego narodu, stały się obecnie kolejną linią ideologicznego podziału społeczeństwa polskiego. Trwa nieustający spór o różnym natężeniu na temat występowania antysemityzmu w dziejach niepodległej Polski, a intensywności nabiera przy okazji przywołujących ten problem bieżących wydarzeń, takich jak np. nowelizacja ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej, obchody rocznic wyzwolenia obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, powstania w getcie warszawskim, wydarzeń polskiego Marca 1968 roku. W artykule przedstawię punkty sporne w historiografii wspólnych, polsko‑żydowskich, doświadczeń oraz analizę rezonansu medialnego niechlubnych wypadków marcowych, jaki — na łamach tygodników opinii „Polityka” i „Sieci” — powstał wiosną 2018 roku przy okazji obchodów 50. rocznicy tych wydarzeń.

...