An important issue that requires in-depth consideration in the context of the issue of enforcement of judgments on the obligation imposed on the perpetrator to compensate for the damage inflicted or to make reparation for the harm suffered by the aggrieved party is the issue of the possibility to modify them (change the manner, scope or even revoke them) in enforcement proceedings. This raises the question: Is the executing authority entitled to make any changes (and if so, what changes) to the part of the judgment that concerns the obligation to compensate for the damage or harm suffered? Whether or not on the grounds of criminal law it is permissible to apply the institutions regulated in Article 453 of the CC, that is, datio in solutum (the essence of which consists in the fact that an obligation expires if the debtor, with the creditor’s consent, performs another service in order to be released from it), as well as in Article 509 of the Civil Code, the so-called assignment of claims (under which the creditor may, without the debtor’s consent, transfer a claim to a third party, unless this would be contrary to the law, a contractual stipulation or the nature of the obligation) and in Article 365 of the CC, that is, alternate obligations, or even in Article 506 of the Civil Code, that is, renewal (novation)? Whether and which amendments, if any, may be made by the court on the basis of Article 13(1) of the EPC? How much influence does the will of the aggrieved party or the will of the offender have on the manner in which such an obligation is to be performed and any modification thereof? The issues outlined are, among others, the subject of a broader analysis within this publication.

W artykule poddano analizie możliwość powołania się przez adwokata lub radcę prawnego na ochronę prawną zagwarantowaną podczas i w związku z wykonywaniem czynności zawodowych. Ochrona ta daje gwarancję nieskrępowanego wykonywania zawodu adwokata lub radcy prawnego oraz zapewnia obywatelom skuteczne realizowanie prawa do obrony. Autorka dowodzi, że nie można utożsamiać pojęcia ochrony prawnej z immunitetem przysługującym sędziom i prokuratorom, który skutkuje wyłączeniem odpowiedzialności. Takie stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie sądów powszechnych. W wielu sprawach dotyczących wykroczeń drogowych popełnianych przez adwokatów lub radców prawnych organy te mają do czynienia z instrumentalnym traktowaniem i nadinterpretacją ochrony prawnej zagwarantowanej w ustawach ustrojowych adwokatury i radców prawnych. Orzecznictwo sądów stanowi reakcję na próby nadużycia omawianych instytucji oraz przejaw potrzeby usystematyzowania znaczenia pojęć „immunitet” i „ochrona prawna”.

Kazirodztwo jest przestępstwem niezwykle kontrowersyjnym. Wynika to nie tylko z braku zgody co do przedmiotu ochrony, lecz także z zagrożenia, jakie dla dobra w postaci wolności seksualnej stanowi dalsze penalizowanie incestu. Argumenty podnoszone w doktrynie trudno uznać za jednorodne, a część jej przedstawicieli jest skłonna opowiadać się za dekryminalizacją tego przestępstwa. W artykule zaprezentowano ratio legis funkcjonowania kazirodztwa w polskim porządku prawnym z uwzględnieniem uwarunkowań historycznych oraz uwag prawnoporównawczych. Poddano rozważaniom szczególną relację między obyczajnością a wolnością seksualną, by wykazać zasadność kryminalizacji kazirodztwa.

Celem pracy jest analiza problemu zakresu przedmiotowego reguły in dubio pro, czyli rozstrzygnięcie trwającego od dekad sporu, czy wyrażony w art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego nakaz rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego dotyczy również wątpliwości prawnych, czy też powinno się z niego korzystać wyłącznie przy rozstrzyganiu wątpliwości o charakterze faktycznym. Artykuł ten stanowi pierwszą kompleksową analizę tego zagadnienia. Przedstawiono w nim zarówno wszystkie dotychczas wysuwane argumenty na rzecz każdego z przeciwstawnych poglądów, jak i wysunięto szereg własnych, niedostrzeganych dotąd argumentów. W pierwszej części tekstu analizie poddano m.in. charakter prawny dyrektywy in dubio pro reo, w tym zwłaszcza jej związek z zasadą domniemania niewinności. W dalszej jego części zbadano m.in. jaki wpływ na rozstrzygnięcie problemu przedmiotowego zakresu omawianej reguły mogły mieć kolejne nowelizacje przepisów prawa karnego procesowego, a także zestawiono tę dyrektywę z analogicznymi regulacjami z zakresu innych gałęzi prawa.

The aim of the article is showing the legitimacy of the Supreme Bar Council’s legislative initiative to amend Article 245 of the Code of Criminal Procedure, aimed at improving the legal situation of detainees and to assess of the solutions suggested by the NRA, as well. The article analyzes the current state of the law from a legal standpoint of the compatibility of the current regulations with the standards arising from European law – which made it possible to identify areas of incompatibility and to examine whether thanks to the solutions suggested by the NRA, these legal discrepancies can be removed or at least – reduced.

Cel niniejszego artykułu stanowi analiza kwestii adekwatnego rozumienia pojęć „gwałt” i „zgwałcenie”. W pierwszej kolejności autorzy skupili się na genezie badanych terminów i ich umiejscowieniu w pomnikach prawa obowiązujących w przeszłości na ziemiach polskich. Konstytutywnym elementem części historycznej opracowania jest interpretacja wskazanych pojęć połączona z określeniem relacji między nimi. Następnie przeanalizowano kodeksy karne z 1932 r., 1969 r. oraz aktualny z 1997 r., które kontynuują rodzimą myśl prawną w zakresie stosowania terminów „gwałt” i „zgwałcenie” w ustawodawstwie karnym.